نازنین زاغری، شهروند ایرانی بریتانیایی که به ۵ سال
زندان محکوم شده در نامه‌ای به دختر خردسالش از این که در زادگاه خود "به
چنین سرنوشت هولناک و دردناکی" گرفتار شده سخن گفته است.
نازنین زاغری ـ رتکلیف که ۱۵ فروردین ماه امسال، هنگام بازگشت از سفر
دو هفته‌ای خود به ایران در فرودگاه تهران بازداشت شد و اکنون در زندان
اوین به سر می‌برد در نامه‌ای خطاب به دخترش به خاطر تنها گذاشتن اجباری او
طلب بخشش کرده است.
در بخشی از این نامه آمده است: «باور کن نمی‌دانستم در کشوری که مادرت در آن به دنیا آمده و بزرگ شده، چنین سرنوشت هولناک و دردناکی را برایت رقم زده است، که اگر می‌دانستم، لحظه‌ای در بستن چمدان سفر دو هفته‌ای‌مان به تهران در اسفند ۹۴، تعجیل نمی‌کردم.»
این نامه پنجم بهمن ماه نوشته شده و متن آن شنبه، نهم بهمن در پایگاه اطلاع‌رسانی کانون مدافعان حقوق بشر انتشار یافته است.
زاغری پس از بازداشت توسط ماموران سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به زندانی در کرمان منتقل شد و خرداد ماه برای محاکمه در دادگاه انقلاب تهران به زندان اوین انتقال یافت.
او در دادگاه بدوی به پنج سال زندان محکوم شد و غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه سوم بهمن ماه در جمع خبرنگاران گفته که حکم این شهروند ایرانی بریتانیایی قطعی شده است.
زاغری در نامه به دخترش نوشت: «روزی که تو را از آغوش و سینه‌ام که تا چند روز پیش از آن شیر می‌خوردی، در نهایت بی‌عدالتی و بی‌انصافی جدا کردند و امید صبح آزادی را دادند، نمی‌دانستم و نمی‌فهمیدم، در قاموس کدام دین و اخلاق و انسانیت، چنین ظلمی به مادر و فرزند خردسالش رواست؟»
او می‌پرسد: «آیا ضجه‌های شبانه مادرانه مرا آنانکه برای رسیدن به مقاصد خود مرا پای میز محاکمه کشانده‌اند، مؤاخذه کردند، اتهام بستند، به سلول‌های انفرادی افکندند، و بالاخره حکم صادر کردند، نشنیدند؟»
این شهروند ایرانی بریتانیایی پیش از دستگیری مدیر برخی پروژه‌های بنیاد خیریه تامسون – رویترز (وابسته به خبرگزاری رویترز) بود و در چارچوب فعالیت‌های بشردوستانه این موسسه پس از زلزله بم مدتی در آنجا فعالیت کرده است.
ریچارد رتکلیف، همسر زاغری همان زمان به کمپین بین‌المللی حقوق بشر گفته بود:«این اتهام یک فانتزی ساخته شده توسط مقامات سپاه پاسداران ایران است که همسرم را بیش از دو ماه حبس کرده‌اند.»
بازداشت، محاکمه و محکومیت نازنین زاغری موج گسترده‌ای از اعتراض و انتقاد در پی داشت و بسیاری از شخصیت‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری خواستار آزادی او شده‌اند.
نازنین زاغری در نامه‌اش نوشته که به رغم اعتراض‌ها و همدردی‌های گسترده بین‌المللی "اما آنانکه در رأس قدرت کشورم هستند، تنها سکوت اختیار کرده‌اند".
بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت خارجه در واکنش به این گزارش که در آن به وضعیت زاغری نیز اشاره شده گفت: «اظهارات نادرست، ناسنجیده، تحریک‌آمیز، مداخله‌جویانه و چون همیشه برگرفته از منابع غیرموثق معاون وزارت خارجه انگلیس در مجلس اعیان این کشور در قبال موضوعات به زعم خود، حقوق بشری کشورمان، مردود، مغرصانه و بی‌اساس است و ما آن را محکوم میکنیم.»
نازنین زاغری با بیان این که یک روز "قصه این همه رنج و دوری" را برای دخترش بازگو خواهد کرد خطاب به او نوشته است: «روزی می‌آید که تمامی این خاطرات تلخ و کهنه و آنچه که کهنگی‌پذیر است، را دور می‌ریزیم و فقط درس‌هایی را که از آنها آموخته‌ایم، نگه می‌داریم.»
نامه‌ی این شهروند ایرانی بریتانیایی از زندان اوین با این عبارت‌ها به پایان می‌رسد: «اگر زمان این روزهای ما وکودکی‌های ترا از من و پدرت گرفته، باکی نیست، خاطرات‌مان را نمی‌توانند از ما بگیرند و رویاهای آینده‌مان را. هیچ ظلمی بی‌جواب نخواهد ماند. ما در دشوارترین شرایط هم عاشق هم بودیم و خواهیم ماند.»
در بخشی از این نامه آمده است: «باور کن نمی‌دانستم در کشوری که مادرت در آن به دنیا آمده و بزرگ شده، چنین سرنوشت هولناک و دردناکی را برایت رقم زده است، که اگر می‌دانستم، لحظه‌ای در بستن چمدان سفر دو هفته‌ای‌مان به تهران در اسفند ۹۴، تعجیل نمی‌کردم.»
این نامه پنجم بهمن ماه نوشته شده و متن آن شنبه، نهم بهمن در پایگاه اطلاع‌رسانی کانون مدافعان حقوق بشر انتشار یافته است.
زاغری پس از بازداشت توسط ماموران سازمان اطلاعات سپاه پاسداران به زندانی در کرمان منتقل شد و خرداد ماه برای محاکمه در دادگاه انقلاب تهران به زندان اوین انتقال یافت.
او در دادگاه بدوی به پنج سال زندان محکوم شد و غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه سوم بهمن ماه در جمع خبرنگاران گفته که حکم این شهروند ایرانی بریتانیایی قطعی شده است.
بازداشت توسط ماموران اطلاعات سپاه
دختر نازنین زاغری، گابریلا که هنگام بازداشت مادرش ۲۲ ماهه بود از همان زمان نزد والدین او نگهداری می‌شود.زاغری در نامه به دخترش نوشت: «روزی که تو را از آغوش و سینه‌ام که تا چند روز پیش از آن شیر می‌خوردی، در نهایت بی‌عدالتی و بی‌انصافی جدا کردند و امید صبح آزادی را دادند، نمی‌دانستم و نمی‌فهمیدم، در قاموس کدام دین و اخلاق و انسانیت، چنین ظلمی به مادر و فرزند خردسالش رواست؟»
او می‌پرسد: «آیا ضجه‌های شبانه مادرانه مرا آنانکه برای رسیدن به مقاصد خود مرا پای میز محاکمه کشانده‌اند، مؤاخذه کردند، اتهام بستند، به سلول‌های انفرادی افکندند، و بالاخره حکم صادر کردند، نشنیدند؟»
این شهروند ایرانی بریتانیایی پیش از دستگیری مدیر برخی پروژه‌های بنیاد خیریه تامسون – رویترز (وابسته به خبرگزاری رویترز) بود و در چارچوب فعالیت‌های بشردوستانه این موسسه پس از زلزله بم مدتی در آنجا فعالیت کرده است.
اعتراض‌های بین‌المللی
پس از انتقال زاغری به تهران سازمان اطلاعات سپاه ثارالله کرمان در اعلامیه‌ای مدعی شد او در"پروژه‌های براندازی نرم نظام جمهوری اسلامی" مشارکت داشته و یکی از "سرشبکه‌های اصلی وابسته به بیگانگان" است.ریچارد رتکلیف، همسر زاغری همان زمان به کمپین بین‌المللی حقوق بشر گفته بود:«این اتهام یک فانتزی ساخته شده توسط مقامات سپاه پاسداران ایران است که همسرم را بیش از دو ماه حبس کرده‌اند.»
بازداشت، محاکمه و محکومیت نازنین زاغری موج گسترده‌ای از اعتراض و انتقاد در پی داشت و بسیاری از شخصیت‌های بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری خواستار آزادی او شده‌اند.
نازنین زاغری در نامه‌اش نوشته که به رغم اعتراض‌ها و همدردی‌های گسترده بین‌المللی "اما آنانکه در رأس قدرت کشورم هستند، تنها سکوت اختیار کرده‌اند".
«ظلم بی‌جواب نمی‌ماند»
چند روز پیش (سه‌شنبه، ۲۴ ژانویه/ ۵ بهمن) جویس انلی، معاون وزارت خارجه بریتانیا گزارشی درباره وضعیت حقوق بشر در برخی از کشورها، از جمله ایران در مجلس اعیان این کشور ارائه کرد که با واکنش شدید دستگاه دپیلماسی جمهوری اسلامی روبرو شده است.بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت خارجه در واکنش به این گزارش که در آن به وضعیت زاغری نیز اشاره شده گفت: «اظهارات نادرست، ناسنجیده، تحریک‌آمیز، مداخله‌جویانه و چون همیشه برگرفته از منابع غیرموثق معاون وزارت خارجه انگلیس در مجلس اعیان این کشور در قبال موضوعات به زعم خود، حقوق بشری کشورمان، مردود، مغرصانه و بی‌اساس است و ما آن را محکوم میکنیم.»
نازنین زاغری با بیان این که یک روز "قصه این همه رنج و دوری" را برای دخترش بازگو خواهد کرد خطاب به او نوشته است: «روزی می‌آید که تمامی این خاطرات تلخ و کهنه و آنچه که کهنگی‌پذیر است، را دور می‌ریزیم و فقط درس‌هایی را که از آنها آموخته‌ایم، نگه می‌داریم.»
نامه‌ی این شهروند ایرانی بریتانیایی از زندان اوین با این عبارت‌ها به پایان می‌رسد: «اگر زمان این روزهای ما وکودکی‌های ترا از من و پدرت گرفته، باکی نیست، خاطرات‌مان را نمی‌توانند از ما بگیرند و رویاهای آینده‌مان را. هیچ ظلمی بی‌جواب نخواهد ماند. ما در دشوارترین شرایط هم عاشق هم بودیم و خواهیم ماند.»
