نگرانی جامعه جهانی از اعدام علیرضا تاجیکی، نوجوان 19 ساله متهم به قتل، چهارشنبه اعدام می‌شود

سال ۱۳۹۱ در شهرستان فسا احسان نیساری ۱۶ ساله به قتل رسید. نوجوانی ۱۵ ساله به نام علیرضا تاجیکی به اتهام این قتل دستگیر شد. پس از مدتی حکم اعدام این نوجوان به جرم تجاوز به عنف و قتل صادر شد.
امین تاجیکی، برادر متهم، به دویچه وله می‌گوید که برادرش بی‌گناه است.


به گزارش پزشکی قانونی، جنازه مقتول پس از مرگ مسافت زیادی، از محل ارتکاب جرم تا یک چاه، حمل شده و در چاه انداخته شده است. به همین دلیل امین تاجیکی می‌گوید، این کار نمی‌توانسته توسط یک نوجوان ۱۵ ساله انجام شده باشد.
دلیل مشکوک شدن پلیس به علیرضا تاجیکی در ابتدا تنها این بوده که آخرین نفری که در ساعت ۸ شب با مقتول بوده، علیرضا بوده است و قتل هم در ساعت ۳ صبح روی داده است.
علیرضا تاجیکی قرار بود در خرداد ماه اعدام شود که اجرای حکمش متوقف شد.
نسرین ستوده چند ماهی است که پیگیری پرونده علیرضا تاجیکی را بر عهده دارد، ولی در جریان دادگاه وکیل او تسخیری بوده است. خانم ستوده در خردادماه در صفحه فیس‌بوک خود درباره این پرونده نوشت: «در پرونده‌ی او نقاط ابهام بسیاری وجود دارد که صدور چنین حکمی را با شبهات زیادی مواجه می‌سازد، اما در بدترین فرض، علیرضا تاجیکی در زمان ارتکاب جرم اتهامی ۱۵ سال بیشتر نداشته است.»
همچنین عبدالکریم لاهیجی، رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، در نامه‌ای سرگشاده به مسئولان مختلف نهادهای حقوق بشری بین‌المللی، از جمله به زید رعد الحسین، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، نوشته است: «حکم اعدام آقای تاجیکی بر اساس اعتراف او در زیر شکنجه طی بازداشت اولیه در سلول انفرادی صادر شده، با این که او در زمان محاکمه این اعتراف را نفی و اعلام کرد که شکنجه شده است و بر بیگناهی خود پافشاری کرد. آقای تاجیکی طی حبس و محاکمه از موازین دادرسی قانونی برخوردار نبوده و از جمله در دوره‌ی تحقیقات وکیل نداشته است.»
خانواده علیرضا تاجیکی تا کنون چندین بار تقاضای اعاده دادرسی و بررسی مجدد پرونده او را داده‌اند، اما به درخواست آنان پاسخی داده نشده است.
امین تاجیکی می‌گوید، نامه‌ای از طرف زندان برای خانواده آمده که در آن تاریخ اجرای حکم اعدام علیرضا روز چهارشنبه (۱۳ مرداد) اعلام شده و از خانواده خواسته شده است تا برای ملاقات آخر به زندان بروند.

سازمان عفو بین الملل با انتشار بیانیه‌ای نسبت به اجرای حکم اعدام قریب الوقوع علیرضا تاجیکی ابراز نگرانی کرده است. آقای تاجیکی از ۱۵ سالگی به اتهام "تجاوز و قتل" در زندان عادل آباد شیراز در حبس به سر می‌برد.

فیلیپ لوتر، مدیر اجرایی بخش خاورمیانه و شمال آفریقا سازمان عفو بین الملل با ابراز نگرانی از این موضوع گفت: "علیرضا در زمانی که بازداشت شده کودک بوده است، ضمن آنکه حکم اعدام او در دادگاهی غیر منصفانه و بر اساس اعتراف ناشی از شکنجه و مدارک نادرستی صادر شده است که به او نسبت داده شده بود."
آقای لوتر خواستار توقف سریع اجرای حکم آقای تاجیکی و برگزاری "دادگاهی منصفانه و به دور از اعتراف اجباری و اعدام" برای او شده است.

توريست‬ ‫فرانسوي‬ از سه متجاوز خود گذشت كرد زيرا از ‫حكم‬ ‫اعدام‬ براي انها ناراضي بود. بياييد گذشت را ياد بگيريم.

‫

#‏توريست‬ ‫#‏فرانسوي‬ از سه متجاوز خود گذشت كرد زيرا از ‫#‏حكم‬ ‫#‏اعدام‬ براي انها ناراضي بود.
بياييد گذشت را ياد بگيريم. ـ توریست فرانسوی که در منطقه فرحزاد تهران مورد تعرض چند مرد تبعه افغانستان قرار گرفته‌ بود، بعد از صدور حکم اعدام متهمان از سوی دادگاه اعلام گذشت کرد.


یه نقل از شرق، این توریست جوان ۲۸ شهریور ۹۴ با مراجعه به مأموران کلانتری فرحزاد گفت: “۱۴ شهریور از طریق مرز زمینی ارمنستان وارد ایران شدم. روز گذشته در حال کوه‌نوردی در فرحزاد بودم که هم‌زمان با غروب، هوا توفانی شد”.
درحالی‌که خسته شده بودم در بین مسیر با چهار مرد روبه‌رو شدم و آنها برای استراحت من‌ را به باغی که در کوه‌پایه بود، دعوت کردند. من هم همراهشان به باغ رفتم، اما آنها من را مورد تعرض قرار دادند. به‌این‌ترتیب، با شروع تحقیقات پلیسی دو نفر از متجاوزان دستگیر شدند.
اما دو متهم فراری از مرز تایباد گریختند. متهمان با حضور وکلایشان و وکیل‌مدافع دختر فرانسوی در شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران محاکمه شدند.
متهمان در جلسه رسیدگی هریک تعرض به زن فرانسوی را به گردن دیگری انداختند و حاضر به پذیرش اتهامشان نشدند. متهمان مدعی بودند چون اتاقک تاریک بود، ندیده‌اند چه کسی دقیقا به این زن تعرض کرده ‌است هرچند هر دو قبول کردند تعرض اتفاق افتاده‌ است، اما گفتند: «ما در این ماجرا دخیل نبودیم و شاید کار دو فردی بوده که متواری شده‌اند».
این در حالی بود که متهم دیگر پرونده که به زن فرانسوی کمک کرده‌ بود تا از محل فرار کند، به قضات گفت: من واقعا ندیدم چه اتفاقی افتاد وقتی وارد اتاقک شدم دیدم زن جوان مورد تعرض قرار گرفته و لباس‌هایش پاره‌ است و وضعیت بسیار بدی دارد.
دوستانم به من گفتند تو هم می‌توانی به او تعرض کنی، اما من خیلی دلم برای او سوخت و کمکش کردم که از اتاقک بیرون بیاید و بعد هم از محل دورش کردم. این گفته‌ها مورد تأیید زن فرانسوی در مراحل بازجویی هم قرار گرفته‌ بود.
این زن گفته‌ بود: “یکی از مردان افغان به من کمک کرد از محل فرار کنم و تا جایی که مردم بودند و خیابان‌ها شلوغ می‌شد، همراهی‌ام کرد. بعد هم مسیر کلانتری را به من نشان داد و من هم تصمیم گرفتم شکایت کنم”.
با پایان جلسه رسیدگی، قضات دو متهم اصلی را به اعدام محکوم کردند و متهم سوم نیز تبرئه و آزاد شد. درحالی‌که پرونده با اعتراض متهمان به حکم اعدام آماده ارسال به دیوان‌عالی کشور می‌شد، وکیل‌مدافع توریست فرانسوی که در جلسات دادگاه توضیح داده‌ بود به دلیل اینکه موکلش به‌شدت تحت‌تأثیر حادثه قرار گرفته‌ دیگر در ایران نماند و بعد از مطرح‌کردن شکایت و بیان جزئیات تصمیم گرفت به کشورش برگردد، روز گذشته دوباره به دادگاه مراجعه کرد.
او رضایت‌نامه کتبی موکلش را که مورد تأیید سفارت فرانسه هم قرار گرفته‌ بود، روی پرونده قرار داد و بیان کرد با توجه به اینکه حکم اعدام برای متهمان صادر شده‌ است، موکلش تصمیم گرفته آنها را ببخشد و دیگر شکایتی ندارد.
هرچند متهمان به حکم صادره پیش از این اعتراض کرده ‌بودند، اما این رضایت‌نامه نیز می‌تواند موردتوجه قضات دیوان‌عالی کشور حین بررسی اعتراض متهمان قرار گیرد و آنها را از اعدام نجات دهد.

پنجم ۵ امرداد ,سالروز درگذشت محمد رضا شاه پهلوی آخرین پادشاه ایران

محمد رضا شاه پهلوی از تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۴۱ که در مجلس شورای ملی سوگند پادشاهی یاد کرد, و تا روز ۱۶ ژانویه ۱۹۷۹ که با چشمانی پر از اشک ایران را برای همیشه ترک نمود, و تا روز اول آوریل ۱۹۷۹ که حکومت ایران از "مشروطه پادشاهی" به "جمهوری اسلامی" تغییر داده شد, بمدت ۳۸ سال پادشاه ایران بود.

  محمد رضا شاه پهلوی در حالی چشم از جهان فرو بست که در روزهای آخر زندگی و دربدری, هیچ کشوری بنا به مقتضیات سیاسی و اقتصادی وقت پذیرای او نبود. اکثریت اطرافیان او نیز دورش را خالی کرده و خودشان نیز دربدر به گوشه و کنار جهان گریخته بودند. انور سادات رئیس جمهور فقید مصر تنها رئیس کشوری بود که با آغوش باز پذیرای او شد و در پذیرایی از او و خانواده‌اش از هیچ کوششی فروگذار نکرد.

  محمد رضا شاه پهلوی در ساعت ۵ صبح روز یکشنبه ۲۷ ژوئیه ۱۹۸۰ (۵ امرداد ماه) بدنبال بیماری سرطان کبد, در بیمارستان "معادی" قاهره, جان به جان آفرین تسلیم کرد و پیکرش در دو روز بعد در ۲۹ ژوئیه ۱۹۸۰ در مسجد "الرفاعی" قاهره به خاک سپرده شد تا بنا بر وصیتش روزی در گورستان افسران و درجه دارن جانبخته ارتش شاهنشاهی, در ایران به خاک سپرده شود.

مورخین و منتقدین بی‌طرف, از محمد رضا شاه بعنوان "وطن پرستی بزرگ اما با اشتباهاتی خطیر" یاد میکنند. اینکه اشتباهات او چه بوده و اینکه آیا این اشتباهات سزاوار چنان مجازات سختی از سوی ایرانیان بوده است یا خیر بحثی جداگانه است. اما واقعیت این است که اگرچه به هنگام خروج او از ایران فریادهای "تا شاه کفن نشود این وطن وطن نشود" در سراسر ایران طنین انداز بود و مجسمه‌های او توسط مردم در خیابانها سرنگون میشد, اما اینک پس از گذشت بیش از یکربع قرن از درگذشتش, بی‌شک عقیده طیف بزرگی از ایرانیان نسبت به وی کاملا متفاوت با روزی است که با چشمهای پر از اشک ایران را برای همیشه ترک گفت.

محمد رضا شاه در آخرین کتاب خود, پاسخ به تاریخ, از جمله اینچنین مینویسد:

".... اگر شیطانی در کار باشد, نبرد با او در ذات مطهر اسلام, برای تربیت, اعتلا و بخشایش آدمی است...احترامی که برای دینمان داشتم مانع از آن میشد که نسبت به بعضی از مفتریان شدت عمل به خرج دهم. وانگهی, باورم نمیشد که مردم آن همه دروغ را باور کنند".

و در وصیتنامه خود که آخرین مکتوب رسمی او تلقی میشود ایچنین دار فانی را وداع میگوید:

"....من در این دقایق واپسین, شیرینی خاطرات افق ایران عزیز را که به آن عشق میورزم, در مقابل تلخی زهرآگین مرضی جانسوز قرار داده ام. خاطره شالیزارهای کرانه‌های دریای خزر و مرغزارهای دیلم, خاطره قله‌های پر برف سبلان و سهند آذربایجان, خاطره کوهستانهای سبز و خرم زاگرس کردستان و هامون‌های عریان بلوچستان, خاطره اروند روز خوزستان و هیرمند سیستان, خاطره دشت ارژن فارس, خاطره حاشیه‌های کویر سوزان خراسان و کرمان, خاطره شهرکها و دهستانهای ساحلی خلیج فارس, خاطره کوچ عشایر دلیر و فداکار, و بطور کلی با اندیشه همه گوشه و کنار آن سرزمینمقدس و مردم پرتلاش و پرتوان آن, چشم از جهان فروبستم..."

محمد رضا شاه بهنگام مرگ ۶۱ ساله بود.

پس از گذشت هشت سال از حبس، یک روزنامه‌نگار کُرد همچنان از ملاقات محروم است

 

 

پس از گذشت هشت سال از حبس، یک روزنامه‌نگار کُرد همچنان از ملاقات محروم است

کمال شریفی، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی کُرد تبعیدی در زندان میناب در شرایطی هشتمین سال زندان خود را می گذراند که کماکان از مرخصی محروم بوده و در شرایط سختی به‌سر می‌برد.

به گزارش «کانون مدافعان حقوق بشر کردستان»، «کمال شریفی» روزنامه‌نگار سیاسی کُرد ۴۴ ساله‌ی محبوس در زندان میناب، به همراه زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر به سر می‌برد؛ وی از ابتدای زندان خود تاکنون ممنوع‌الملاقات بوده است و تنها یک‌بار مادر و برادرش با اخذ اجازه از مسوولین قوه قضاییه، موفق به ملاقات وی شده‌اند.

این روزنامەنگار زندانی، در سال ١٣٨٧ جهت ارتباط با ادیبان، نویسندگان، ماموستایان (استادان) آیینی و شخصیت‌های فرهنگی و هنری از «اقلیم کردستان عراق» به زادگاه خود یعنی شهر «سقز» برمی‌گردد که در پنجم خردادماه ۱۳۸۷، در خانه یکی از کتابفروشان این شهر، پس از محاصره خانه ایشان و تیراندازی «ماموران سپاه» و «اطلاعات» و کشته شدن یکی از اعضای «حزب دموکرات کردستان» دستگیر شد. در این حمله «ماموران سپاه» با شلیک ١۵ گلوله آن عضو حزب را به قتل می‌رسانند.

«کمال شریفی» پس از توقف تیراندازی، از سوی «ماموران سپاه» و «اطلاعات» بازداشت و غروب‌‌ همان روز به دستور «دادستان شهر سقز» به بازداشتگاه «اطلاعات سنندج» منتقل می‌شود. وی به مدت قریب به شش ماه، در بازداشتگاه شهر «سنندج» تحت انواع شکنجه‌ها و رفتارهای وحشیانه و غیر انسانی قرار می‌گیرد که در‌‌ همان هنگام زیر انواع شکنجه و فشار مجبور به انجام یک مصاحبه ویدیویی نیز شده بود.

«کمال شریفی» در سال ۱۳۸۷، در اعتراض به شرایط و وضعیت غیر انسانی نگهداری‌اش در «زندان میناب» و عدم برخورداری از حق ملاقات با خانواده‌اش، دست به اعتصاب غذای طولانی‌مدت زد. او یک ماه پس از اعتصاب غذا، دچار سکته شد و از ناحیه صورت و همچنین سمت راست بدن فلج شد. این زندانی سیاسی کُرد تا دو ماه نمی‌توانست هیچ حرفی بزند و پلک چشم راستش هم در آن مدت، دو ماه بسته نمی‌شد و شب‌ها با نوار چسب چشمم را می‌بست. همچنین بهداری زندان تاکنون، هیچ‌گونه اقدامی برای درمان وی صورت نداده است.

یکی از نزدیکان این زندانی در گفتگو با “کانون مدافعان حقوق بشر کردستان” گفت:” کمال از زمان شکنجەهای دستگیری دچار پا درد شده و تاندون های پایش مشکل پیدا کرده به طوری که فقط قادر است قدم بزند و توانایی دویدن و ورزش های صبح گاهی زندان را ندارد و به دلیل عدم درمان، این مشکل روز به روز بدتر می شود. بارها به بهداری زندان مراجعه کرده اما فقط به او چند مدل مسکن ساده می دهند. مسئولین زندان نیز در مورد اعزام وی به بیرون از زندان برای تشخیص و درمان این مشکل اقدامی نمی کنند.”

«کمال شریفی» هم‌اکنون در «زندان میناب»، کماکان با چند تن دیگر از زندانیان سیاسی، در میان زندانیانی با جرایمی همچون “قتل، مواد مخدر و غیرە…” بدون هیچ‌گونە تفکیک‌ بند‌‌ها و جرایم دوران محکومت خود را طی می‌کند.


این روزنامەنگار زندانی سال گذشته در رنج‌نامه‌ای که از زندان نوشته بود و برای انتشار آن را در اختیار کانون مدافعان حقوق بشر کردستان گذاشته بود، از رنج‌ها، مشقت‌ها و دردهایش گفته است.


متن کامل نامه‌ی «کمال شریفی» که قبلا در اختیار «کانون مدافعان حقوق بشر کردستان» قرار گرفته بود، در پی می‌آید.


دیدن نعش بی‌جان آیلان همه غم‌ها، رنج‌ها، تنهایی و مشقت زندان را به فراموشی سپرد.
بیش از هفت سال در زندان گذشت، تنها با یک بار ملاقاتی آن هم تحت شرایط شدید امنیتی و حفاظتی بصورتی که در عدم حضور رییس زندان، معاون ایشان و حفاظت اطلاعات زندان و فرمانده قرارگاه و مسوول واحد فرهنگی و چندین پرسنل دیگر زندان حضور داشتند. غیر از احوالپرسی، حق صحبت کردن با زبان کُردی را حتی با مادرم که فارسی نمی‌دانست نداشتم.

بیش از هفت سال در میان مجرمان عادی، به خصوص زندانیان معتاد (شهرستان میناب در مسیر ترانزیت ورود مواد مخدر از مرزهای شرقی به ایران قرار دارد و اکثر جرایم این زندان مربوط به جرایم مواد مخدر است و بیشتر متهمین به نوعی آلوده و معتاد به یکی از مخدرات میباشند و به سبب فقر و بیکاری در این شهرستان جرایم سرقت دومین آمار زندان را دارا می‌باشد) عذاب‌آورتر و معظل بزرگ ما در این هم‌بندی بودن با این جرایم بازرسی‌های مکرر است که از طرف زندان جهت کشف مواد صورت می‌گیرد.

هر چند روز یک بار بصورت ناگهانی تعداد زیادی از پرسنل با پوتین، شوک الکتریکی و باتوم و وارد بند و اتاق خواب‌ها شده و به بهانه کشف مواد، چاقو و موبایل شروع به لخت کردن زندانیان و بازرسی از وسایل شخصی و به هم زدن تخت و کلیه اشیا می‌پردازند.

بارها به جهت لخت نمودن و درآوردن کلیه لباس‌ها حتی لباس‌های زیر با ماموران درگیر شده‌ایم که در نهایت با شوک الکتریکی، باتوم و انفرادی روبرو شده‌ایم و هر بار در این بازرسی‌ها تعداد زیادی از وسایل شخصی، از طرف زندانبان به سرقت رفته یا به بهانه ممنوع بودن آن توسط زندان مصادره شده است.

اینجا بیشتر به کمپ ترک اعتیاد شبیه است تا زندان، با این تفاوت که در اینجا به جای متادون درمانی از متادون معتادی استفاده می‌شود، متادون به هر مقدار برای همه کس و همه سنین آزاد و ترک آن اختیاری است و دوز مصرفی را خود زندانی تعیین می‌کند نه دکتر. در این زندان در بازرسی موادی کشف می‌شود که از طرف زندانی وارد زندان شده باشد، ولی موادی که از طرف پرسنل وارد زندان بشود هیچ وقت کشف نخواهد شد. همه چیز در اینجا هست، تریاک، بنگ، شیشه، شیره قرص‌های روان‌گردان و ترامادول. شب‌های پنج‌شنبه و جمعه اینجا تبدیل به شیره‌کش‌خانه‌های دوران قاجار می‌شود.

بیش از هفت سال گذشت، شش ماه در انفرادی اطلاعات سنندج تحت انواع شکنجه‌های روحی روانی، بدنی و انواع بازجویی‌های پی‌درپی و عذاب‌آور و شکنجه جهت انجام اقرار ویدیویی، در همان سلول‌ها بود که درد پاهایم شروع شدند. بیش از بیست بار تاکنون به پزشک زندان مراجعه نموده و ایشان هم یا چند قرص مسکن تجویز نموده یا درخواست اعزام به پزشک متخصص در خارج از زندان و همیشه هم زندان با اعزام به خارج از زندان مخالفت نموده‌اند. مدت چند سالی است که به دوربینی مبتلا گشته، زندان برای اعزام به چشم‌پزشک هم مخالفت نشان داد و در نهایت از عینک یکی از زندانیان آزاد شده که مناسب چشم من بود استفاده می‌کنم، بدون تجویز پزشک. در پاییز سال ۹۰ پس از ۵۶ روز اعتصاب غذا دچار سکته شده و به مدت چند ماه قسمت راست بدنم دچار فلجی موقت و از تکلم صحیح الفاظ هم بی‌بهره شدم. حتی در چنین شرایطی هم زندان حاضر به اعزام به پزشک خارج از زندان نشد (یکی از شرایط اعزام تاییدیه دادستانی است.)

افزایش اعدام ها در ایران «در دو هفته گذشته در ایران ۳۸ نفر اعدام شدند»

سازمان حقوق بشر ایران از اعدام ۱۰ زندانی در زندان رجایی‌شهر کرج در روز چهارشنبه ۳۰ تیرماه خبر داد و گفت پس از پایان ماه رمضان اعدام‌ها در ایران افزایش یافته است.

این سازمان گفته است ۱۰ نفری که در زندان رجایی‌شهر اعدام شدند اکثراً به اتهام قتل عمد به قصاص نفس (اعدام) محکوم شده بودند.
آن‌ها ۲۸ تیرماه برای اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل شده بودند.
محسن بابایی، مهدی کشاورز، رضا تیموری و محسن خان‌محمدی نام چهار تن از اعدام‌شدگان است.
به‌گفته سازمان حقوق بشر ایران از دوهفته پیش که ماه رمضان به پایان رسید تا کنون ۳۸ زندانی در زندان‌های مختلف ایران اعدام شده‌اند.
محمود امیری مقدم سخنگوی سازمان حقوق بشر ایران گفت: «به نظر می‌رسد هدف اصلی اعدام‌ها ایجاد ارعاب در جامعه باشد. جامعه جهانی نباید چشمان خود را بر اعدام‌های بی رویه در ایران ببندد.»
مجازات اعدام در ایران همواره مورد انتقاد فعالان حقوق بشر در جهان بوده است. به‌گفته فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، در سال ۲۰۱۵، در ۲۵ کشور ۱۶۳۴ اعدام ثبت شده که بدون در نظر گرفتن چین، ۸۹ درصد آن‌ها در ایران، پاکستان و عربستان سعودی انجام گرفته‌اند.
در حال حاضر، ۱۴۰ کشور در سراسر جهان در قانون و در عمل مجازات اعدام را لغو کرده‌اند.

ایران اسلامی ؛ اعدامهای بی وقفه در قزل‌حصار: دست کم ۱۱ زندانی دیگر اعدام شدند

حکم اعدام دست‌کم ۱۱ زندانی که از زندان‌های مختلف روز گذشته جهت اجرای حکم به سلول‌های انفرادی زندان قزلحصار کرج منتقل شده بودند، سحرگاه امروز اجرا شد. یکی از این اعدام شدگان زن بوده است. هرانا توانسته است تا لحظه تنظیم این خبر هویت دونفر از آنان را احراز کند.
به گزارش خبرگزاری هرانا یکی از ارگان های خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ۱۱ زندانی سحرگاه امروز در زندان قزلحصار به دار آویخته شدند.
این ۱۱ زندانی روز گذشته از زندان‌های مختلف شامل ۴ زندانی از زندان ندامتگاه، ۴ زندانی از زندان تهران بزرگ، ۱ زندانی از زندان قزلحصار، ۱ زندانی از زندان رجایی شهر کرج و ۱ زن از محلی نامشخص به انفرادی های زندان قزلحصار کرج منتقل شده بودند.
«سعید صابری و مسلم بهرامی» هویت دوتن از این زندانیان اعدام شده است که هرانا توانسته تا لحظه تنظیم این خبر احراز کند.
گفته می‌شود این زندانیان با اتهامات مربوط به جرایم مواد مخدر به اعدام محکوم شده بودند. مسئولین و ارگان های قضایی نیز تا کنون دراین باره اطلاع رسانی نکرده اند.

عفو بین الملل خواستار اقدام فوری در مورد سعید حسین زاده شد

روز جاری سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای خواستار اقدام فوری در مورد وضعیت سعید حسین زاده فعال مدنی زندانی در زندان اوین شد. این سازمان با تاکید بر آزادی بی قید و شرط وی خواستار تضمین برخوداری او از خدمات مناسب پزشکی تا زمان آزادی شد.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز جاری سازمان عفو بین الملل در بیانیه ای با عنوان «زندانی عقیدتی بیمار به زندان بازگردانده شد» خواستار اقدام فوری در مورد وضعیت سعید حسین‌زاده موحد در زندان اوین شد.

در این بیانیه آمده است: “سعید حسین زاده فعال مدنی بیست و چند ساله، روز ۱۱ جولای علی‌رغم بیماری های متعدد حاد و نیاز شدید به مراقبت های پزشکی تخصصی به زندان اوین بازگردانده شد و از آن روز تا این لحظه در اعتصاب غذا به سر می برد.”

عفو بین الملل تاکید کرد: “سعید حسین زاده به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و توهین به مقام رهبری در مجموع به ۷ سال زندان محکوم شده است و حکمی که علیه او توسط دادگاه انقلاب منتشر شده به صراحت و بی شرمانه از فعالیت های مدنی او از جمله حمایت از خانواده های کشته شدگان سال ۸۸ دیدار با مادر ستار بهشتی و خواست آزادی نرگس محمدی به عنوان اقدام علیه امنیت ملی یاد می کند. دادگاه انقلاب ستار بهشتی را متوفی فتنه، نرگس محمدی را زندانی فتنه و خود سعید حسین زاده را حامی فتنه ۸۸ می نامد.”

این سازمان با آوردن بخشی از حکم دادگاه انقلاب آقای حسین‌زاده تصریح کرد: “این حکم یک بار دیگر گواهی می دهد که تا چد حد آزادی عقیده آزادی بیان و آزادی گردهمایی در ایران تهی از معنا شده است و تا چه حد داستان سرکوب ۸۸ ادامه دارد و همچنان قربانی می گیرد.”

“در خصوص اتهام آقای محمد سعید حسین زاده موحد فرزند محمد دائر بر اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور، فعالیت تبلیغی علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی، توهین به مقام معظم رهبری … اینکه نامبرده با تعداد ۹ نفر تحت پوشش حمایت از کودکان کار و خیابانی اقدام به تشکیل گروه و برپایی محافل و برگزاری جلسات به منظور اعتراض به احکام قضائی صادره و حمایت از خانواده کشته شدگان فتنه سال ۸۸ و زندانیان فتنه و دیدار با خانواده کشته شدگان نموده و با هماهنگی و سازماندهی اقدام به فعالیت علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی نموده، از جمله فعالیتهای نامبرده با افراد گروه حضور در جلسات تشکیلاتی در پارک لاله و حضور در اجتماع غیر قانونی در مقابل سازمان ملل و حضور با افراد گروه در خانه مادر ستار بهشتی متوفی از افراد فتنه و در ارتباط با نوری زاد از محکومین فتنه و حضور در اجتماع جلوی زندان اوین و جلوی وزارت اطلاعات برای آزادی زندانیان فتنه از جمله محکوم نرگس محمدی از فعالیتهای نامبرده در راستای اقدام علیه امنیت کشور، انتشار کاریکاتور، تصاویر موهن و مطالب علیه دین مبین اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی و مقام معظم رهبری در حمایت فتنه ۸۸، در فضای مجازی و اقرار نامبرده به اینکه مطالب بر علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی و بر علیه مقام معظم رهبری و تصاویر موهن را از اینترنت به هارد خود وارد نموده و سپس اقدام به انتشار آن نموده و این به لحاظ دین زدگی وی بوده است و انتشار تصاویر موهن و مطالب اهانت آمیز را موافقت خود با خواست ها و شعار های فتنه گران و در اعتراض به سرکوب معترضان خلاف وجود آزادی دانسته و فعالیتهای خود را همدردی با معترضان و خواست های سران فتنه می داند.”

این سازمان در پایان بیانیه از حکومت جمهوری اسلامی خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط سعید حسین زاده شد و تاکید کرد مقامات ایران اطمینان دهند تا آزادی وی از امکانات درمانی مبتنی بر اخلاق پزشکی، از جمله اصول محرمانه بودن، استقلال، و رضایت آگاهانه برخوردار است. هم‌چنین این زندانی عقیدتی را که تنها به خاطر انجام مسالمت‌آمیز حق آزادی بیان و تجمع و تشکل محکوم شده، به دلیل اعتصاب غذایش مجازات نکنند.

دستكم ٦ زنداني در زندان رجايي شهر كرج اعدام شدند

 روز جاری دست‌کم ۶ زندانی با اتهام عمدتا قتل در زندان رجایی شهر کرج اعدام شدند. این زندانیان همراه ۵ تا ۷ زندانی دیگر روز یکشنبه برای اجرای حکم به سلول‌های انفرادی این زندان منتقل شده بودند. ۵ تن از این زندانیان با گرفتن رضایت و یا مهلت تهیه مبلغ دیه به بندهای خود بازگشته و حکم آنان اجرا نشد.

 ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح روز جاری دست‌کم ۶ زندانی با اتهام عمدتا قتل در زندان رجایی شهر کرج اعدام شدند.

یک منبع نزدیک به این زندانیان با اعلام این خبر هویت دو تن از اعدام شدگان را « سعید اکبری از بند ۱» و «سعید حسین خانی از بند ۴» ذکر کرد.

روز یکشنبه گذشته، بیستم تیرماه بین ۱۱ تا ۱۳ زندانی محکوم به اعدام با اتهام عمدتا قتل در زندان رجایی‌شهر کرج جهت اجرای حکم به سلول‌های انفرادی این زندان منتقل شدند.

هرانا توانسته بود هویت ۱۱ تن از این زندانیان را احراز کند. از جمله؛

۱- فریبرز عزیز پور از بند ۲ دارالقران
۲- حسن مهدی لو از بند ۲ دارالقران
۳- سید محمد طاهری از بند ۱۰
۴- سعید اکبری از بند ۱
۵- حسن جوادی از بند ۱
۶- محمد قدیمی از بند ۱
۷- محمود زاهدی از بند ۳
۸- سعید حسین خانی از بند ۴
۹- سعید احمدی از بند ۶
۱۰- مرتضی جوادی از بند ۳
۱۱- سجاد نعمتی از بند ۵ جوانان

پنج تن از این زندانیان با گرفتن رضایت و یا مهلت تهیه مبلغ دیه به بندهای خود بازگشته و حکم آنان اجرا نشد.

A Judicial official has threatened Narges Mohammadi

A Judicial official has threatened Narges Mohammadi, a leading human rights defender who 
was recently sentenced to 10 years in prison for her peaceful activism, in an attempt to force her to end her hunger strike, an informed source told the International Campaign for Human Rights in Iran.

“Narges Mohammadi’s physical condition has dangerously deteriorated and [in response] the judicial representative [stationed at Evin Prison] Mr. [Abbas] Hajiloo had a threatening conversation with her and told her she must stop the hunger strike because enemy media outlets are taking advantage of it,” said the source, adding: “The same official made it clear that if Ms. Mohammadi continues to press her demand she will not be allowed to talk to her children on the phone.”

Mohammadi has been on hunger strike since June 27, 2016 to protest the authorities’ refusal to allow her to have phone contact with her young son and daughter who live in Paris with their father, Taghi Rahmani. 
On the thirteenth day of her hunger strike she was transferred from Evin Prison in handcuffs to the clinic of neurologist Dr. Ahmad Ali Noorbala Tafti for urgent treatment on July 9, 2016. “Ms. Mohammadi is suffering from heart palpitations and the hunger strike has caused a severe drop in her blood pressure,” said the source. “The doctors at Evin Prison’s clinic have explicitly stated that continuing the hunger strike is poison for her body.”
“The medications given to Narges Mohammadi by the prison clinic have interfered with those she has been taking [for issues with her nervous system] and as a result she has developed severe skin rashes,” the source told the Campaign. “She has vowed to never go to the prison clinic again.”
“The doctors said that the medications she has been taking, combined with the lack of physical activity and the hunger strike, have increased the risk of her developing blood clots,” added the source. 

Political prisoners held in the Women’s Ward at Evin Prison are routinely denied proper medical care and hospitalization, face restricted or denied visitation rights even with their young children, are deprived of regular telephone contact with their families, and are not provided adequate nutrition, a recent report by Campaign has revealed.
Mohammadi, winner of the 2011 Per Anger Prize for her human rights activism, was sentenced in May 2016 during a closed-door trial to serve ten years of a 16-year prison term for “membership in the [now banned] Step by Step to Stop the Death Penalty” organization, “assembly and collusion against national security” and “propaganda against the state.”  
The Campaign has called on the Islamic Republic to immediately release Mohammadi. 

اعتصاب غذای مجدد مریم نقاش زرگران در زندان اوین

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مریم (نسیم) نقاش زرگران نوکیش مسیحی بیمار در بند زنان زندان اوین، بار دیگر دست به اعتصاب غذا زد.
مادر این شهروند مسیحی زندانی با تایید این خبر در گفتگو با گزارشگر هرانا گفت: “خواسته‌ی نسیم آزادی بی‌قید و شرط است. پیش از این اعلام کرده بود در صورت عدم تحقق خواسته‌اش تا عید فطر، از روز شنبه ۱۹ تیر ساعت ۲ بعدازظهر دست به اعتصاب غذای نامحدود خواهد زد.”
خانم زرگران پیش‌تر پس از یازده روز اعتصاب غذا در تاریخ ۱۷ خردادماه به مرخصی اعزام شده بود. وی با این‌که تمامی خواسته‌هایش تحقق نیافته بود با درخواست خانواده و دوستان اعتصاب غذایش را شکسته بود. وی مدت کوتاهی بعد علی‌رغم عدم تکمیل دوره درمان با توجه به مخالفت دادستانی جهت تمدید مرخصی و تهدید به ضبط وثیقه، مورخ ۷ خردادماه خود را به زندان اوین معرفی کرد.
روز نهم خردادماه سال جاری هرانا گزارش کرده بود مریم (نسیم) نقاش زرگران زندانی عقیدتی و بیمار در بند زنان زندان اوین در چهارمین روز اعتصاب غذایش در اعتراض به عدم رسیدگی به بیماری‌ها، وضعیت پرونده، عدم آزادی مشروط و مخالفت با اعطای مرخصی، به‌طور اورژانسی به بیمارستان شهدا منتقل شد با این‌حال بدون درمان و درحالت بیهوشی به زندان بازگردانده شد.

لازم به یادآوری است این نوکیش مسیحی در همان روز در ادامه اعتراضات خود از رفتن به ملاقات خودداری کرد، در پی این اقدام اکثر هم‌بندیان او نیز در حمایت از اعتراض وی از رفتن به ملاقات خودداری کردند. گفته می‌شود این اعتراضات باعث فراهم شدن زمینه مساعد انتقال وی به بیمارستان بوده است..
نسیم زرگران به دلیل ابتلا به بیماری ASD حدودا ٩ سال قبل تحت جراحی قلب قرار گرفت و نیاز مبرم به مراقبت های ویژه و مستمر پزشکی دارد. علاوه بر این او در یک سال اخیر با بی حسی دست و پا و درد مزمن در مفاصل و ستون فقرات مواجه شده است که پس از ماهها در مراجعه اولیه به پزشک متخصص تشخیص اولیه بیماری های دیسک کمر، آرتروز و پوکی استخوان بوده است و پزشک معتمد زندان دستور بستری ۵ روزه و نیاز فوری به انجام فیزیوتراپی را صادر کرده که با عدم مجوز دادستانی وی همچنان از درد بسیار رنج می برد.عدم صدور مجوز از سوی نهادهای قضائی مربوطه پروسه درمانی وی مغفول مانده است.
مریم (نسیم) نقاش رزگران نوکیش مسیحی اولین بار در اسفندماه ١٣٨٩ به دفتر پیگیری وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. این بازجویی ها که با تهدید و مزاحمت برای اعضای خانواده وی همراه بود، اغلب در مکان های غیر رسمی و حول پرسش از کلیسای خانگی و جامع ادامه یافت.
وی نهایتا چند روز پس از بازداشت سعید عابدینی، شهروند ایرانی-آمریکایی که برای تاسیس پرورشگاه در شمال ایران به کشور بازگشته بود، از سوی پلیس امنیت به صورت تلفنی احضار و بازداشت شد و در همین روز منزل پدری وی مورد تفتیش و کتاب ها و جزوات دینی و لوازم شخصی وی توقیف شد.
این نوکیش مسیحی پس از بازداشت جهت انگشت نگاری به زندان اوین منتقل و بدون هیچ گونه تفهیم اتهامی به ساختمان وزرا منتقل شد. وی به مدت ۵ شبانه روز بدون بدوی ترین امکانات بهداشتی در این مکان بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفت. اغلب موضوع سئوالات در مورد کیفیت برگزاری مراسم در این کلیساها بود.
خانم زرگران نهایتا به زندان اوین منتقل و از سوی شعبه ٢ دادسرای شهید مقدس تفهیم اتهام شد. تنها اتهام وارده به وی تبلیغ علیه نظام بود.
مریم نقاش پس از ١٩ روز بازداشت موقت در بند نسوان اوین با قید وثیقه ٧٠ میلیونی آزاد شد. وی توسط قاضی مقیسه، ریاست شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد. این در حالی‌است که چنین اتهامی هرگز به وی تفهیم نشده بود.

مرگ جوان تهرانی در بازداشتگاه پلیس بر اثر عواقب ضرب‌وشتم /تصاویر

نادر داستان‌پور شهروند تهرانی بر اثر عوارض ناشی از ضرب‌وشتم حین بازداشت از جمله آسیب مغزی و عدم انتقال به بیمارستان در بازداشتگاه کلانتری ۱۲۷ نارمک جان خود را از دست داد. این شهروند تهرانی روز پنج شنبه سوم تیرماه بازداشت و روز بعد اعلام شد در بازداشتگاه فوت کرده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، نادر داستان‌پور در بازداشتگاه کلانتری ۱۲۷ نارمک تهران دراثر آسیب به جمجمه ناشی از ضرب‌وشتم زمان بازداشت جان خود را از دست داد.

یک منبع نزدیک به خانواده داستان‌پور با اعلام این خبر در گفتگو با گزارشگر هرانا گفت: “نادر پسر دوم خانواده بود. روز پنج شنبه سوم تیرماه که اهالی منزل خواب بودند پلیس زنگ درب خانه را می‌زند. پسر بزرگ خانواده در را باز می کند اما به دلیل نداشتن حکم از ورود آن‌ها ممانعت به عمل می‌آورد. اما با بیشتر شدن تعداد ماموران، درب خانه را شکسته و بعد از ورود به منزل اعضای خانواده را مورد ضرب و شتم شدید توام با استفاده از اسپری اشک‌آور قرار می دهند.”

این منبع در ادامه افزود: “نادر و برادرش پس از بازداشت به بازداشتگاه کلانتری ۱۲۷ نارمک منتقل می‌شوند و روز بعد به شعبه هفت بازپرسی دادسرای قضایی تهران اعزام شدند. قاضی‌ علی‌رغم رویت علائم ضرب‌‌وجرح به جای اعزام به بیمارستان با تمدید قرار بازداشت آن ها را دوباره به بازداشتگاه می فرستد.”

منبع نزدیک به خانواده داستانپور در مورد نحوه مرگ این شهروند تهرانی هم‌چنین توضیح داد: “در بازداشتگاه حال نادر بد می شود و هرچقدر سایر بازداشت شدگان داد و بیداد می کنند فایده ای نمی کند و  حتی ماموران به جای انتقال وی به بیمارستان، آن‌ها را مورد تمسخر قرار می‌دهند تا اینکه نادر در آغوش برادر بزرگترش در اثر خونریزی مغزی جان می‌دهد. بعد از یک‌ساعت آمبولانس می‌آید و جسد به مدت ۵ روز به سردخانه کهریزک منتقل و نگهداری شده بود. درنهایت خانواده او را به خاک سپردند.”

وی همچنین درپایان تاکید کرد: “هنوز این خانواده از دلایل حمله به خانه و ضرب‌وشتم و بازداشت اطلاعاعی ندارند. پدر خانواده داستان‌پور نیز با تهیه استشهاد محلی شکایتی را در دست اقدام دارد و سئوال این‌ است که آیا مسئولان مربوطه پاسخگو خواهند بود؟ این ماموران در ابتدا حکم ورود نداشتند. بازپرسی هم گفته بود به آنان حکمی داده نشده اما اخیرا می‌گویند تلفنی حکم گرفته بودند.”

نامه هفت عضو اتحادیه اروپا به علی مطهری با درخواست آزادی محمدعلی طاهری

هفت تن از اعضای پارلمان اروپا، تونی کلام، لازلو توکس، شان کلی، لارس آداکتوسون، کریستین پردا، گانر هوکمارک و آلگیردس سودارگس، با نامه‌ای خطاب به آقای علی مطهری نایب رئیس مجلس ایران، خواستار آزادی بی‌قید‌وشرط محمدعلی طاهری شده اند.

ترجمه متن این نامه درپی می‌آید.

بر اساس اطلاعاتی که ما بدست آورده ایم، دکتر محمدعلی طاهری (متولد ۱۳۳۵) نه یک رهبر سیاسی است و نه به هیچ نوع فعالیت اپوزسیون مرتبط است. او به صورت قانونی، یک موسسه درمانی را تاسیس کرده که از طریق دستیابی به تعادل بین جنبه های مادی و معنوی زندگی، به ارتقاء سلامت عمومی جسمی و ذهنی کمک کرده است. آموزه های آقای طاهری و مکتب او (عرفان حلقه) در میان ده ها هزار نفر از ایرانیان رواج یافته است. برای ما نگران کننده است که او در حالی که دوره محکومیت خود را می گذرانده، (مجددا) به ارتداد، ‏توهین به مقدسات و اقدام علیه امنیت ملی و … متهم شده است. اتهاماتی که به هیچ وجه نسبتی با واقعیت ندارند.

حکم ‏اعدام آقای طاهری بر اساس قانونی صادر شد که سه سال پس از اولین بازداشت او در سال ۸۹ تصویب شده بود و این مساله، اعتبار تمام اتهاماتی که به او وارد شده را به طور جدی زیر سوال می برد.

دکتر محمدعلی طاهری، ۵ سال و پنج ماه را در زندان گذرانده که بیشتر آن در سلول انفرادی بوده است. با این وجود او هنوز با آینده ای نامعلوم روبرو است. در واقع او پنج ماه است که پس از اتمام حکمش در ۱۸ بهمن ۹۴، در زندان به سر می برد.

با اینکه در حال حاضر نه پرونده رسمی و نه محکومیتی علیه دکتر طاهری وجود دارد، قاضی پرونده او پس از پایان دوره محکومیتش، دستور قرار بازداشت موقت دو ماهه ای را برای او صادر کرده که قابل تمدید است (و تا این تاریخ تمدید شده است) .

ما امضا کنندگان این نامه، درخواست آزادی فوری دکتر طاهری را داریم. او دوره محکومیتش را گذرانده و جریمه ای مازاد را هم پرداخت نموده است. آزادی بی قید و شرط ایشان، گواه آن خواهد بود که مقامات ایرانی می توانند به عنوان شرکای بین المللی که قادر به عمل به تعهدات خود هستند، قابل اعتماد باشند، چراکه آن ها در برخورد با شهروندان خود می توانند عدالت و مساوات را پیشه کنند.

امضاکنندگان:
تونی کلام
لازلو توکس
شان کلی
لارس آداکتوسون
کریستین پردا
گانر هوکمارک
آلگیردس سودارگس

حمایت کانون مدافعان حقوق بشر از زندانیانی که اعتصاب غذا کرده‌اند

 کانون مدافعان حقوق بشر با صدور بیانیه ای از زندانیانی که در اعتراض به عملکرد مقام‌های قضایی اعتصاب غذا کرده‌اند، حمایت کرد.

 به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، این سازمان مردم‌نهاد در ادامه اطلاعیه خود، مسئولیت هر حادثه‌ای که برای این زندانیان رخ دهد را برعهده مقام‌های مسئول دانسته است.

متن اطلاعیه کانون مدافعان حقوق بشر که به امضای شیرین عبادی رسیده و در تاریخ ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۵ صادر شده، به شرح زیر است:

هموطنان گرامی

تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی، دست از جان شسته و در راه آرمان شرافتمندانه خویش و تحقق‌ جامعه مدنی و اعتراض به عملکرد مقام‌های قضایی و مسئولان زندان در اعتصاب غذا هستند. متأسفانه کوچک‌ترین توجهی‌ به خواست‌های آنان نمی‌شود.

اخیراً نیز نرگس محمدی، سخنگو و نائب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر برای احقاق حقوق زنانی که در بند زنان زندان اوین هستند، دست به اعتصاب غذا زده است. خواسته او امکان تماس تلفنی‌ زندانیان با فرزندان و بستگانشان است.

در هر زندان، حداقل یک دستگاه تلفن عمومی‌ وجود دارد که تحت ضوابطی زندانیان می‌‌توانند با بستگان خویش صحبت کنند اما این حق قانونی از زندانیان سیاسی و عقیدتی که در برخی بندها از جمله بند زنان زندان اوین و بند ۳۵۰ زندان اوین به‌سر می‌برند، مضایقه شده است. بدیهی است که تحمل این تبعیض ناروا خصوصاً برای افرادی که فرزند خردسال دارند، دردی مضاعف است؛ زیرا علاوه بر شخص زندانی، فرزندان نیز رنج می‌‌برند.

در اعتراض به این تبعیض ناروا، نرگس محمدی از تاریخ هفتم تیر ماه اعتصاب غذای خود را شروع کرده و تا رفع تبعیض از زندانیان سیاسی و برخورداری آنان از حقوقی که حتی متهمان و مجرمان عادی دارند، اعتصاب غذای خود را ادامه خواهد داد.

کانون مدافعان حقوق بشر با اعلام حمایت از کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی‌ که در اعتراض به وضعیت موجود اجتماع و در زندان، دست از جان شسته و اعتصاب غذا کرده‌اند، توجه مقام‌های حکومتی را به این نکته جلب می‌‌کند که مسئولیت هر حادثه ناگواری که برای این زندانیان رخ دهد، بر عهده آنان است.

شیرین عبادی

رییس کانون مدافعان حقوق بشر

۱۲ تیر ماه ۱۳۹۵

چهار نوکیش مسیحی جهت اجرای حکم به زندان اهواز رفتند

 کشیش امین خاکی، حسین بارون زاده (دنیل)، محمد بهرامی و رحمان (ضیاء) شهروندان نوکیش مسیحی اهل اهواز که پیش‌تر در سال ۹۳ بازداشت شده بودند جهت اجرای حکم یک‌سال حبس تعزیری خود را به زندان مرکزی اهواز معرفی کردند.

، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، کشیش امین خاکی، حسین بارون زاده (دنیل)، محمد بهرامی و رحمان (ضیاء) شهروندان نوکیش مسیحی اهل اهواز پس از بازداشت توسط ماموران امنیتی روز چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۹۳ به زندان کارون اهواز بند هشت (امنیتی) منتقل شدند.

این شهروندان در تاریخ ۱۳ دی ۹۳ با تودیع وثیقه از زندان آزاد شدند و در خرداد سال ۹۴ درجلسه بدوی دادگاه انقلاب اهواز شعبه ۲ به یک‌سال حبس تعزیری محکوم شدند. این حکم در تاریخ ۱۲ اسفند همان سال در دادگاه تجدید نظر شعبه ۱۶ اهواز عینا تایید شد.

این حکم در تاریخ ۲۰ اردیبهشت سال جاری با اعلام فرصت یک ماه برای معرفی به دادگاه انقلاب برای تحمل حکم حبس به آن‌ها ابلاغ شد.

با احتساب ۹ ماه بازداشت موقت، چهار شهروند نوکیش مسیحی برای تحمل سه‌ماه حبس باقی‌مانده از یک‌سال حکم تعزیری، حدود دوهفته قبل خود را به زندان مرکزی اهواز معرفی کردند.