گلباران راه شما...

گلباران راه شما...

درخواست آزادی «آرش صادقی» زندانی سیاسی ترند اول توئیتر در جهان شد





کاربران توییتر با یک توفان توییتری هشتگ مربوط به آرش صادقی را به رتبه اول ترند جهانی رساندند. این فعال سیاسی زندانی بیش از دو ماه است که در اعتصاب غذا به سر می‌برد و به گفته نزدیکانش سلامت او با خطر جدی مواجه شده است.
بی‌توجهی مسئولان قضایی نسبت به خواسته‌های آرش صادقی و وخامت حال او باعث شد تا کاربران ایرانی برای دومین بار در یک هفته فراخوانی برای توفان توییتری منتشر کنند و این بار هشتگ #savearash (آرش را نجات دهید) روز جمعه ۱۰ دی به جمع ترندهای برتر دنیا راه پیدا کرد و برای چند ساعتی ترند اول جهانی بود.
آقای صادقی که به ۱۹ سال زندان محکوم شده در اعتراض به بازداشت همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی اعتصاب غذای نامحدود خود را از بیش از دو ماه پیش آغاز کرد. از زمان اعلام این اعتصاب غذا ۶۸ روز می‌گذرد که می‌تواند منجر به مرگ شود.
شهناز کریم بیگی مادر مصطفی کریم بیگی (یکی از کشته‌شدگان در اعتراضات مردمی عاشورای ۱۳۸۸) به مسعود باستانی٬ روزنامه‌نگار گفته که تماس‌های هر روزه آرش صادقی از زندان با او قطع شده و مادر گلرخ ایرایی هم اعلام کرده که آرش در حال مرگ است و «هر لحظه خون بالا می‌آورد.»


در این توفان توییتری٬ نمایندگان مجلس و سایر مقامات جمهوری اسلامی که در توییتر حضور دارند نیز مورد خطاب قرار گرفتند و از جمع آنها محمود صادقی نماینده تهران پاسخ داد «در حد مقدورات» به زندانیان فعال مدنی به ویژه آرش صادقی و علی شریعتی کمک خواهد کرد.

آرش صادقی چرا زندانی است؟
آرش صادقی٬ دانشجوی محروم از تحصیل به یکی از سنگین ترین احکام علیه فعالان سیاسی و مدنی محکوم شده و همسرش نیز در زمانی که او زندانی بود٬ به اتهام «تبلیغ علیه نظام و توهین به مقدسات» به ۶ سال زندان محکوم شد.
به گزارش سازمان عفو بین‌الملل خانم ایرایی به دلیل نوشتن یک داستان که حتی چاپ نشده در دادگاه محکوم شده است.
آقای صادقی در هنگام اعتصاب غذا در نامه‌ای ضمن بازشمردن نقض حقوق قانونی همسرش نوشته بود که «در این آوردگاه نابرابر، تنها دارایی من جانم است، جانم تا پایان این راه که همانا احقاق حقوق همسرم می‌باشد، خواهم ایستاد.»

وخامت حال زندانیان در اعتصاب غذا؛ توفان توییتری در حمایت از آرش صادقی



همزمان با اعلام وخامت حال آرش صادقی، زندانی سیاسی در اعتصاب غذا، کاربران ایرانی یک توفان توییتری در حمایت از او به راه انداختند.
بنا به گزارش وبسایت هرانا، آرش صادقی یکشنبه شب ۵ دی ماه، «در اثر تپش قلب، تنگی نفس و افت فشار شدید و حالت تهوع و بالا آوردن مقادیر زیادی خون به بیمارستان طالقانی منتقل شد».
از زمان اعلام آغاز اعتصاب غذای این دانشجوی محروم از تحصیل، ۶۴ روز می‌گذرد.
آقای صادقی که به ۱۹ سال زندان محکوم شده در اعتراض به بازداشت همسرش دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده و در نامه‌ای ضمن بازشمردن نقض حقوق قانونی همسرش نوشته بود که «در این آوردگاه نابرابر، تنها دارایی من جانم است، جانم تا پایان این راه که همانا احقاق حقوق همسرم می‌باشد، خواهم ایستاد.»
گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر آرش صادقی به جرم «تبلیغ علیه نظام و توهین به مقدسات» به ۶ سال زندان محکوم شده و به گزارش سازمان عفو بین‌الملل به دلیل نوشتن یک داستان که حتی چاپ نشده در دادگاه محکوم شده است.
کاربران ایرانی شرکت کننده در توفان توییتری با هشتگ‌هایی مانند savearash و freearash به وضعیت ناگوار جسمانی آرش صادقی اشاره کرده و خواستار آزادی او و گلرخ ایرایی شده‌اند.

همزمان با آرش صادقی، چند زندانی دیگر در زندان‌های مختلف کشور در اعتصاب غذا به سر می‌برند و حال آنها وخیم گزارش شده است.
مرتضی مرادپور یک روز پس از آرش صادقی در زندان تبریز دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده و خواستار اعمال ماده‌ ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی است که منجر به آزادی او از زندان می‌شود.
خانواده و دوستان آقای مرادپور نیز در مقابل زندان چند مورد تجمع برپا کردند که با آنها برخورد شده است.
سلامتی مرتضی مرادپور در پی اعتصاب غذای طولانی با خطر جدی مواجه است.
همچنین وضعیت جسمانی علی شریعتی، زندانی سیاسی در پنجاه و ششمین روز اعتصاب غذا وخیم گزارش شده و چندین مرتبه او را به درمانگاه منتقل کرده‌اند.
سعید شیرزاد در زندان رجایی شهر کرج و حسن رستگاری در زندان ارومیه از دیگر زندانیان در اعتصاب غذا هستند.

دو زندانی سیاسی در ایران 'به اعتصاب غذا ادامه می‌دهند'

گلرخ ابراهیمی ایرایی و همسرش آرش صادقی 
 
  آقای شیرزاد در اعتراض لب‌هایش را دوخت
سعید شیرزاد، زندانی سیاسی که در زندان رجایی‌شهر به سر می‌برد، در نامه‌ای اعلام کرده است که به اعتصاب غذای خود ادامه می‌دهد. در ویدئویی از مکالمه تلفنی فعالان سیاسی با آرش صادقی نیز، شنیده می‌شود که آقای صادقی می‌گوید به اعتصاب غذای خود ادامه خواهد داد.
سعید شیرزاد در پاسخ به درخواست شکستن اعتصاب غذایش گفته است: "بگذارید برای صدای بی‌صدایان در بند شده تا ۳۰ روز این اعتصاب را پیش ببرم." او گفته است که پس از روز سی‌ام یا اعتصاب غذای خشک خواهد کرد و یا آنکه اعتصاب غذای خود را خواهد شکست.
به تازگی شماری از اعضای خانواده‌های اعدام‌شدگان یا زندانیان سیاسی گذشته و حال ایران، با نوشتن نامه‌ای به چند نفر از زندانیان اعتصابی از آنها خواسته‌اند که اعتصاب غذایشان را بشکنند.
در ویدیویی که به تازگی منتشر شده گروهی از فعالان سیاسی تلفنی با آرش صادقی در زندان اوین صحبت می‌کنند و از او می‌خواهند که اعتصاب غذایش را بشکند. اما آقای صادقی به محمد نوری‌زاد می‌گوید که تا رسیدن به خواسته‌اش به اعتصاب غذا ادامه می‌دهد.
او در این مکالمه می‌گوید خواهان دادرسی دوباره است.

تصویب قطعنامه علیه نقض حقوق بشر در ایران در مجمع عمومی سازمان ملل

مجمع عمومی سازمان ملل متحد، قطعنامه نقض حقوق بشر در ایران را که ۱۵ نوامبر/ ۲۵ آبان، در کمیته سوم این مجمع به رأی گذاشته شده و به تأیید رسیده بود، تصویب کرد.
کارتون از اسد بیناخواهی
حقوق بشر در ایران/ کارتون از اسد بیناخواهی
رسانه‌های دولتی و حکومتی در ایران، خبر تصویب قطعنامه مجمع عمومی علیه ایران را با عباراتی همچون «تکرار اتهامات اثبات‌ نشده»، «بهره‌برداری ابزاری و سیاسی از موضوع حقوق بشر» و … منعکس کرده‌اند: «قطعنامه تازه تصویب شده ایران را به استفاده از شکنجه، نرخ بالای اعدام، محدود کردن آزادی تجمعات، تبعیض علیه زنان و اقلیت‌های مذهبی متهم می‌کند.»
خبرگزاری فارس:
تهران قبلاً ادعاهای کشورهای غربی در زمینه نقض حقوق بشر را رد و تأکید کرده که جمهوری اسلامی ایران یک نظام مردم‌سالار دینی است و بر اساس سیاست‌های اصولی و اساسی خود همواره و همیشه مخالف هر گونه تبعیض و بهره‌برداری ابزاری و سیاسی از موضوع حقوق بشر بوده است.
وزارت امور خارجه ایران هم این قطعنامه را «ناموجه و دارای اهداف سیاسی» خوانده است.

قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل علیه نقض حقوق بشر در ایران در ۲۵ بند تنظیم شده است و ضمن استقبال از برخی اقدام‌ها و سخنان مقام‌های جمهوری اسلامی برای بهبود وضع حقوق بشر در ایران، درخواست‌ها و توصیه‌های مشخصی را به منظور پایان دادن به موارد متعدد نقض حقوق بشر در ایران ارائه داده است. همچنین از ایران خواسته شده است که انتخابات آتی ریاست جمهوری را آزادانه و در «فضای باز» سیاسی برگزار کند و به حبس خانگی مخالفان که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ بازداشت شده‌اند پایان دهد.

تصویب قطعنامه علیه نقض حقوق بشر در ایران اما همزمان شده است با رونمایی از منشور حقوق شهروندی از سوی حسن روحانی. منشوری که به گفته منتقدان فاقد ضمانت اجرایی است و افکار عمومی در شبکه‌های اجتماعی، آن را در مقابل تهدید دائمی آزادی بیان و حقوق از دست رفته زندانیان سیاسی و عقیدتی و افراد در حصر خانگی قرار می‌دهند.

فیلم مستند «در اتاق بازجویی»


پنجره کوچک سلول انفرادی‌ باز شد. بدون آنکه چهره نگهبان را ببینم گفت: چشم‌بندت را بزن بیا بیرون!
این جمله یعنی شروع سخت بازجویی‌ها.

این بازجویی‌ها اولین چالش و تجربه واقعی‌ام بود، از همه آنچه که در دانشکده حقوق خوانده بودم: آیا بازجو در چارچوب قانونی رفتار خواهد کرد؟!
تا ساعت‌های طولانی، باید روبه دیوار و با چشم‌بند به سؤالات شفاهی و بدون چشم‌بند به سؤال‌های کتبی بازجو پاسخ می‌دادم.
دو بازجو پشت سرم قرار داشتند و با استهزا تخمه می‌شکستند و می‌خندیدند.
سال ۱۳۸۲ بود؛ بازجوها در هماهنگی با سعید مرتضوی، دادستان وقت تهران، تلاش می‌کردند اتهاماتی را که حتی روحم از آنها خبر نداشت، بپذیرم.
بعد سلول انفرادی بهترین ابزار آنها برای فشار به من شد.
در اولین بازداشتم، بارها در تنهایی سلول، آموخته‌های حقوقی‌ام درباره نحوه رفتار با متهم و بازجویی را مرور کردم، اما کمترین شباهتی در آن ندیدم؛
آن بازجویی‌ها تمام شد.
سال ۱۳۸۸ شد؛ بعد از انتخابات بحث‌برانگیز ریاست جمهوری بار دیگر بازداشت شدم. این بار طولانی‌تر از اولین بازداشت در سال ۱۳۸۲.
بازداشت نیمه‌شب صورت گرفت و نزدیک ۴ نیمه شب در زندان اوین پشت سرم بسته شد. بازجویی ابتدا با تهدید و از همان ساعت ۴ نیمه شب شروع شد و تا نزدیک ۹ صبح ادامه پیدا کرد.
بی‌خوابی و فشار بازجو طاقت‌فرسا بود.

نویسنده و کارگردان: وحید پوراستاد
تدوینگر: محمدرضا کلانی
فیلم‌برداران: محمدرضا کلانی و محمدحسن مقصودلو
مصاحبه‌شوندگان: مهدی امینی‌زاده، رضا ذوقی، تقی رحمانی، مسعود زینالی، مدیار سمیع‌نژاد، رضا علیجانی، مسعود علیزاده، ژیلا مهدویان
تهیه‌شده در: رادیو فردا
از آن روز که وارد سلول «انفرادی» و «شبه انفرادی» شدم تا ۲۰ روز بعد، از بازجویی خبری نشد.
بعد از آن با بازجوی جدیدی مواجه شدم. رفتار بدی نداشت، اما بازجویی او نیز، با آنچه در دانشکده حقوق خوانده بودم، فاصله داشت.
فشارهای روحی و روانی بیشتر شده بود.
وقتی آزاد شدم، دغدغه‌ام نسبت به «انفرادی»، «بازجویی»، «اعتراف»، «محاکمه» و... بیشتر از سابق شد.
تمام لحظات بازجویی‌های قبلی‌ را این بار جدی‌تر با کتاب‌های قانون مقایسه کردم؛ غم‌انگیز بود.
فشار بازجو، تلفن‌های بی‌وقت او و سایه‌ای که بعد از آزادی از خودش به جا می‌گذاشت، سرنوشت فرار از کشورم را -بر خلاف میل باطنی- رقم زد.
روحم را در ایران گذاشتم و جسم را به بیرون آوردم.
با تحریریه روزنامه‌های ایران که نزدیک به ۱۷ سال در آنها بزرگ شدم و رشد کرد، خداحافظی کردم.
در این سوی دنیا و در رسانه‌ای جدید -رادیوفردا- اولین مستند رادیوی‌‌ام را تجربه کردم: مجموعه ۱۸ قسمتی «سلول انفرادی».
همه زوایای «انفرادی» در زندان‌های ایران در چند دهه گذشته و در گفت‌و‌گو با بیش از ۳۵ نفر مستند شد.
بعد از تجربه مستند «انفرادی» و کسب جوایز بین‌المللی در فستیوال نیویورک و لندن، و همین‌طور چندین مستند رادیویی دیگر، از جمله «سی جنجال یک رئیس‌جمهور»، «پرونده یک قاضی»، و ... گام بعدی ساخت مستندی تصویری از دوران «بازجویی» فعالان سیاسی- مدنی بود.
بعد از تجربه در «رسانه‌های مکتوب» و سپس تجربه ساخت مستندهای «رادیویی» این‌بار در سومین چالش و تجربه سخت رسانه‌ایم، «بازجویی» در زندان‌های ایران به یک «فیلم» بلند مستند تبدیل شد. تجربه‌ای متفاوت‌تر از دو تجربه قبلی.
نامش شد: «در اتاق بازجویی».​

 هشت چهره که تجربه‌ای بین دو ماه تا بیش از ۱۴ سال زندان داشتند؛ دوران بازجویی‌های خود را روایت کردند. بازجویی‌های که بیشتر بین دهه ۷۰ تا ۹۰ خورشیدی در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاده بود.
«فشارهای روحی و روانی »، «تهدید یا بازداشت موقت همسر و فرزند و همچنین فشار به دیگر اعضای خانواده برای اقرار گرفتن از متهم»، «استفاده از سلول انفرادی»، «شکنجه سفید»، «بی‌خوابی دادن به متهم»، «ایستاده نگاه داشتن متهم برای بیش از ۵۰ ساعت » و ... بخشی از شیوه بازجویی‌ها در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران است که در این فیلم روایت شده است.
این قبیل گفته‌های متهمان سیاسی را عموماً مقام‌های قضایی و امنیتی ایران تکذیب می‌کنند- البته در مواردی استثنایی همانند بازداشت‌های بازداشتگاه کهریزک در سال ۸۸ ، رفتارهای غیرقانونی مقام‌های قضایی و انتظامی را پذیرفتند- هر چند قوانین ایران درباره حقوق متهم در زندان شفاف و روشن و به نسبت مترقی هستند اما کمتر اهتمامی برای رعایت حقوق متهمان سیاسی در ایران صورت گرفته است.
وقتی فیلم مستند «در اتاق بازجویی» را می‌ساختیم، هدفم تنها بازگو کردن روایت فعالان سیاسی و مدنی از دوران بازجویی‌ها آنها نبود بلکه هدف مهم‌تر چشم نبستن بر واقعیات‌هایی‌ست که پیرامون ما می‌گذرد و رفتارهای برخلاف قانون بازجو و بازجوهاست که زندگی‌ انسان‌های بی‌گناه و بی‌پناه را نابود می‌کنند.
این فیلم مستند، اگر تنها نگاه یک «انسان بی‌تفاوت»، یک «قاضی چشم بسته بر قانون» و یک «مقام سیاسی و قضایی» را بر عمق واقعیات درون سلول‌های متهمان باز کند و در رفع آن بکوشد، به هدف خود رسیده است.

انتقاد ۱۷ تن از فعالان سیاسی، مدنی و صنفی از نقض قانون اساسی ایران



۱۷ تن از فعالان سیاسی، مدنی و صنفی با امضای بیانیه ای با انتقاد از «نقض فاحش و مکرر» حقوق مندرج در قانون اساسی از سوی حکومت ایران، از خواست آرش صادقی، زندانی سیاسی، برای آزادی همسرش؛ گلرخ ابراهیمی ایرایی، حمایت کردند.
آرش صادقی از حدود ۵۰ روز پیش در زندان اوین دست به اعتصاب عذا زده است.
پیش از این، به گزارش کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، او بازداشت، روند رسیدگی به پرونده و صدور حکم شش سال زندان برای همسرش را «غیرقانونی» خوانده است.
گلرخ ابراهیمی ایرایی، همسر آقای صادقی، به دلیل داستانی منتشر نشده در یادداشت‌های خصوصی‌اش متهم به «توهین به مقدسات» شده که شش سال زندان را برای او به همراه داشته است. خانم ابراهیمی ایرایی در بند زنان زندان اوین نگهداری می شود.
۱۷ امضاکننده بیانیه با استناد به برخی از اصول قانون اساسی نوشتند: «تنها محکمه صالح قضایی صرفا محاکم عمومی دادگستری بوده و دادگاه های "انقلاب و ویژه روحانیت" از اساس، غیرقانونی، و آراء آنها نه تنها واجد ارزش قضایی نیست، بلکه عملی خلاف و قابل تعقیب جزائی نسبت به مباشرین و معاونین این اعمال است.»
از جمله امضاکنندگان این بیانیه، مهناز پراكند، نسرين ستوده، محمد سيف زاده، شيرين عبادی و محمد نوری زاد هستند.
خانم عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، در گفت و گو با رادیو فردا در مورد این بیانیه می گوید:«هدف از نوشتن این بیانیه، توجه افکار عمومی به بی عدالی حاکم بر دستگاه قضایی است که از مدت ها پیش استقلال خود را از دست داده و به شعبه ای از وزارت اطلاعات تبدیل شده است.»
رئیس کانون مدافعان حقوق بشر با اشاره به «پرونده سازی های واهی برای افراد بیگناه» می افزاید: شرایط در زندان ها به گونه ای است که زندانیان به ناچار دست به اعتصاب غذا زده اند.»
امضاکنندگان بیانیه همچنین با اعلام اینکه جرائم مندرج در قانون اساسی، «صرفا عادی، سیاسی، مطبوعاتی، و خاص نظامی» هستند، اضافه کردند: جرم امنیتی در قانون اساسی وجود ندارد و فاقد ارزش حقوقی است.»
شیرین عبادی با اشاره به اینکه «هیچ قانونی در قبال منتقدین رعایت نمی شود و محامات آنها غیر علنی است» می افزاید:«همه این موارد مغایر اصول قانون اساسی است.»
به نوشته این بیانیه، «جرائم سیاسی و مطبوعاتی باید صرفا در محاکم عمومی دادگستری و با حضور هیئت منصفه واقعی (نه حکومتی)، و به صورت علنی برگزار شود.»
امضاکنندگان بیانیه با اشاره به این موضوع که تمامی زندانیان سیاسی در «مراجع غیرقانونی و غیرصالح به وسیله قضاتی غیرقانونی و غیرصالح و با اسقاط کامل حق دفاع مشروع مورد تعقیب و مجازات قرار گرفته اند» افزوده اند:«آنچه موجب نگرانی شدید فعالین و مبارزین سیاسی و حقوق بشر است، اعتصاب غذای طولانی آرش صادقی در شرایط بسیار خطرناک فعلی است.»
انها تاکید کرده اند که خواست آقای صادقی که او را «شخص عدالت خواه و مردم دوست» نامیده اند، «صرفا عمل به قانون اساسی توسط حکومت است.»
امضاکنندگان بیانیه از حکومت خواسته اند که «به حقوق مردم در قانون احترام گذاشته، و موجب تضییع حقوق اساسی آنان نگردد، و نسبت به محکومیت های خلاف قانون اساسی، تصمیم عاجل و بخردانه ای به ویژه درباره خواسته آرش صادقی مبنی بر آزادی بی قید و شرط همسرش - گلرخ ابراهیمی ایرایی – بگیرد و از وقوع حادثه وخیم و جبران ناپذیر جلوگیری کند.»
پیش از این نیز بیش از ۱۸۵۰ تن در بیانیه‌ای ضمن حمایت از خواسته‌های آرش صادقی، زندانی سیاسی، خواستار پایان اعتصاب غذای او شده بودند.
امضاکنندگان این بیانیه از «وضعیت جسمانی خطرناک» آرش صادقی که «ناشی از اعتصاب غذای طولانی» است، ابراز نگرانی کرده‌ بودند.
پیش از این، یکی از نزدیکان آرش صادقی به رادیو فردا گفته بود که این زندانی سیاسی در «آستانه مرگ» قرار گرفته است و او حاضر نیست تا آزادی همسرش، اعتصاب غذای خود را بشکند.
به گفته امضاءکنندگان بیانیه، اصرار بر تداوم کیفر این زندانیان، «نگهداری‌شان در زندان و بی‌اعتنایی به خواسته های آنها بر صفحات کارنامه منفی قوه قضییه خواهد افزود و بحران مشروعیت و بی‌عدالتی در این نهاد را تشدید خواهد کرد.»
آرش صادقی که به اتهاماتی مانند «اجتماع و تبانی علیه نظام، توهین به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، تبلیغ علیه نظام و تشکیل گروه غیرقانونی» توسط قاضی صلواتی در دادگاه انقلاب تهران به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.
آقای صادقی، دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی است که در شهریور سال ۹۳ از سوی قرارگاه ثارالله اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت شد.
این فعال سابق دانشجویی در سال‌های اخیر چندین بار بازداشت شده و بعضا برای چند ماه در سلول انفرادی به سر برده است.
مادر آرش صادقی هم در جریان یورش ماموران امنیتی به خانه آنها برای بازداشت پسرش در سال ۱۳۸۹ دچار حمله قلبی شد و پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان درگذشت.

روز جهانی حقوق بشر و انتقادها از آمار اعدام‌ها و زندان مخالفان در ایران



همزمان با شصت و هشتمین سالگرد به رسمیت شناختن اعلامیه جهانی حقوق بشر در سازمان ملل، ایران همچنان شاهد انتقادهای جهانی نسبت به وضعیت حقوق بشر در این کشور است.
بیش از ۶ دهه از تصویب اعلامیه جهانیه حقوق بشر می گذرد. ‌در روز ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلامیه مصوبه سال قبل از آن را به عنوان نخستین جهان سند مربوط به اساسی‌ترین حقوق هر فرد که به صرف انسان بود از آن بهرمند می‌شود را به رسمیت شناخت.
این اعلامیه به منظور تثبیت حقوق شهروندان همه جهان تدارک دیده شد و مبتنی بر تجربیات چند هزار ساله بشر در گوشه و کنار جهان بود.
مقدمه اعلامیه با به رسمیت شناخته شدن منزلت ذاتی و حقوق برابر و مسلم همه اعضای خانواده بشری، آن را اساس آزادی عدالت و صلح در جهان می‌داند.
منع شکنجه، منع برده‌داری، حق برخورداری از محاکمه منصفانه، آزادی فکر، عقیده، مذهب و آزادی بیان از جمله حقوق تفکیک ناپذیر انسان دانسته شده است.
اما کشورهایی هستند که هم عضو سازمان ملل هستند و هم این معاهده را امضا کرده‌اند، ولی هرگز به آن پای بند نبوده‌اند.
ایران از نخستین امضا کنندگان این بیانیه در سال ۱۳۲۷ بود، اما یکی از کشورهایی است که عملکردش در زمینه رعایت حقوق بشر در دهه‌های اخیر همسو با اعلامیه جهانی حقوق بشر نبوده و بار‌ها به نقض حقوق بشر متهم شده است.
با آنکه حسن روحانی در کارزار انتخاباتی خود وعده‌هایی درباره بهبود وضع حقوق بشر در ایران داده بود، اما در بیش از سه سال از ریاست جمهوری او، فعالان سیاسی، مدنی و اجتماعی در ایران به طور گسترده‌‌ای مورد سرکوب قرار گرفته‌اند.
وضعیت آزادی اطلاع‌رسانی، شمار زندانیان عقیدتی و سیاسی، ادامه حصر معترضان به انتخابات ۸۸، بازداشت و تهدید روزنامه‌نگاران و سرکوب معتقدان ادیان مختلف در ایران، هر سال با انتقاد سازمان‌های فرادولتی جهانی روبه‌رو است.
اقلیت‌های مذهبی در دوران حکومت روحانی بیش از سال‌های گذشته مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند به طوری که بسیاری از آنها روانه زندان شده‌اند.
ایران همچنین به دلیل شمار بالای اعدام‌، و به‌طور مشخص اعدام افرادی که زیر سن قانونی مرتکب جرم شده‌اند، با انتقادهای گسترده‌ بین المللی روبه‌رو است.
گزارشگر پیشین ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران به رغم سالها تلاش برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران نتوانست برای سفر به ایران نتوانست اجازه ورود بگیرد.
در حال حاضر عاصمه جیلانی جهانگیر، شهروند پاکستان، فعال شناخته شده حقوق بشر گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران است که انتخاب او به این سمت نیز با واکنش منفی ایران مواجه شد و محمد جواد لاریجانی، دبیر «ستاد حقوق بشر» جمهوری اسلامی ایران آن را غیرعادلانه و غیرمعتبر خواند.

گزارشگران بدون مرز در هجدهمین سالگرد قتل‌های زنجیره ای ایران خواستار اجرای عدالت شد




سازمان گزارشگران بدون مرز به مناسبت هجدمین سالگرد قتل های زنجیره ای روزنامه نگاران و روشنفکران در ایران، در بیانیه ای خواستار اجرای عدالت برای همه روزنامه نگاران کشته شده و همچنین تعقیق قضایی آمران و عاملان جنایات شد که «امروز از مقامات عالی رتبه نظام هستند.»



گزارشگران بدون مرز با صدور بیانیه ای تحت عنوان «جمهوری اسلامی ایران، چیرگی مصونیت از مجازات برای جنایت علیه روزنامه نگاران» می نویسد: «نیروهای امنیتی و انتظامی امسال هم با سرکوب و خشونت از اجرای مراسم یادبودی که خانواده های قربانیان و کانون نویسندگان ایران در دوازدهم آذر ماه در گورستان امامزاده داود تدارک دیده بودند جلوگیری و شماری از اعضای کانون نویسندگان از جمله ناصر زرافشان را بازداشت کردند. هرچند اکثر این افراد در روزهای بعد و در مواردی با تامین قرار وثیقه آزاد شدند. »
در آذر ماه ۱۳۷۷ داریوش و پروانه فروهر، از فعالان منتقد مقامات و حکومت جمهوری اسلامی ایران، و محمد مختاری، جعفر پوینده و مجید شریف، نویسنده و روزنامه نگار بطرز وحشتناکی به قتل رسیدند. چند تن از عاملان این قتل ها محاکمه و به مجازات زندان محکوم شدند اما علیه آمران قتل ها هیچگاه اعلام جرم نشد.
ایران در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات گزارشگران بدون مرز، از میان ۱۸۰ کشور جهان در رده ۱۶۹ قرار دارد.

پایان اعتصاب غذای حسین رجبیان و وحید صیادی نصیری



حسین رجبیان و وحید صیادی نصیری، دوتن از زندانیان سیاسی در زندان اوین بعد از تحقق درخواست هایشان به اعتصاب غذای خود پایان دادند. آقای رجبیان دوشنبه هفته جاری مورخ ۱۵ آذرماه به مرخصی ۷۲ ساعته استعلاجی اعزام شد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، حسین رجبیان فیلمساز زندانی  از ۷ آبان ماه همراه برادرش مهدی رجبیان موسیقی دان، در زندان اوین دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بودند.

حسین رجبیان غروب دوشنبه هفته جاری مورخ ۱۵ آذرماه به مرخصی ۷۲ ساعته استعلاجی اعزام شد و به اعتصاب غذای خود پایان داد. وی در هفته آخر اعتصاب دچار عفونت و درد شدید کلیه شده بود.

برادر وی مهدی رجبیان نیز هفتم آذرماه بعد از ۳۰ روز اعتصاب غذا به «مرخصی ۴ روزه درمانی» اعزام و روز یکشنبه ۱۴ آذرماه، بدون تکمیل دوره درمانی به زندان اوین بازگشت.
هم‌چنین گزارش رسیده، وحید صیادی نصیری یکی دیگر از زندانیان در اعتصاب غذای زندان اوین، درپی مشخص شدن زمان دادگاه تجدیدنظر، از روز یکشنبه هفته گذشته به اعتصاب غذای خود پایان داده است.
وحید صیادی نصیری از تاریخ ۲۵ مهرماه، در اعتراض به ۱۳ ماه بلاتکلیفی پرونده خود در اعتصاب غذا به سر می برد. این زندانی سیاسی با اتهامات «توهین به مقدسات، توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام» در دادگاه بدوی به ۸ سال حبس محکوم شد. اما با گذشت ۱۳ ماه از تاریخ صدور حکم اولیه و اعتراض وی، هنوز هیچ حکمی از دادگاه تجدیدنظر دریافت نکرده است.
همچنین امروز گزارش شد، جمال قادری، زندانی سنی مذهب زندان رجایی شهر کرج نیز به اعتصاب خود پایان داده است.
در حال حاضر تعدادی از زندانیان سیاسی-امنیتی از جمله آرش صادقی در اوین، حسن رستگاری در زندان ارومیه و فواد رضازاده در زندان رجایی شهر کرج در اعتصاب غذا به سر می برند.

هشدار عفو بین‌الملل درخصوص اعتصاب غذای آرش صادقی و وضعیت جسمانی نامساعد او

سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای، ضمن اشاره به اعتصاب غذای آرش صادقی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در خصوص وضعیت وخیم جسمانی او هشدار داد.
arash-amnesty-765x510
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای که روز چهارشنبه دهم آذرماه منتشر شده است، اعلام می‌دارد؛ آرش صادقی در اعتراض به محکومیت و بازداشت غیرقانونی همسرش، گلرخ ایرایی، از سوم آبان ماه در اعتصاب غذا به سر برده و در این مدت دچار تپش قلب، تنگی نفس، افت شدید فشار، کاهش قدرت تکلم و مشکل کلیوی و معده ای گشته است.
این بیانیه افزوده است؛ گلرخ ایرایی در سوم آبان ماه بدون دریافت احضاریه قبلی و همراه با خشونت از سوی نیروهای امنیتی جهت اجرای حکم شش سال حبس تعزیری بازداشت شده، درحالی‌که حکم این فعال حقوق بشر به اتهام «توهین به مقدسات»، در پی نوشتن یک داستان خیالی منتشر نشده درباره سنگسار صادر گشته است.
سازمان عفو بین‌الملل همچنین در این بیانیه با اشاره به محکومیت ناعادلانه این زوج در بند، خواستار رسیدگی به وضعیت آنان می‌باشد.
شایان ذکر است، با وجود وخامت حال آرش صادقی، تاکنون مسئولان قضایی هیچ واکنشی به خواسته‌های قانونی این زندانی سیاسی محکوم به نوزده سال حبس نشان نداده‌اند.
آرش صادقی در نامه‌ای که پیش‌تر از سوی تارنگار حقوق بشر در ایران منتشر شد، به‌تفصیل درباره دلایل اعتصاب غذای خود توضیح داده است. وی هم چنین با انتشار نامه ای به نقض قانون مکرر در روند پرونده همسرش اشاره کرده است.
این دانشجوی محروم از تحصیل رشته فلسفه اعلام کرده که نیروهای امنیتی در پرونده آن‌ها دخالت داشته و قانون به‌طور مرتب در پرونده آن‌ها نقض شده است.
آرش صادقی، فعال سیاسی و دانشجوی اخراجی دانشگاه علامه طباطبایی به همراه همسرش، گلرخ ابراهیمی ایرایی، در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۳۹۳ توسط قرارگاه ثارالله اطلاعات سپاه بازداشت و یکم دی‌ماه سال ۹۴ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام»، «توهین به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی»، «تبلیغ علیه نظام» و «تشکیل گروه غیرقانونی» و همسرش به اتهام «توهین به مقدسات» و «تبلیغ علیه نظام» به ترتیب به پانزده سال حبس و شش سال حبس محکوم شدند که این حکم برای آرش صادقی طی دادگاه تجدیدنظر مورد تائید قرار می‌گیرد که با حساب چهار سال تعلیقی در پرونده قبلی حکم به ۱۹ سال حبس افزایش یافت.
پیش‌تر نیز در جریان مراجعه مأموران امنیتی به خانه مادر آرش صادقی برای بازداشت پسرش در سال ۱۳۸۹، مأمورین با واردکردن ضربه‌ای به سر مادر وی باعث خونریزی مغزی شده که مادر این فعال دانشجویی پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان درگذشت. لازم به توضیح است، پزشک بیمارستان علت مرگ را ایست قلبی تشخص می‌دهد اما باگذشت چهار ماه پس از مرگ، پزشک قانونی علت مرگ را «اصابت سر به شی‌ء سخت» اعلام کرده است که باعث خونریزی داخلی و بعد ایست قلبی شده است.

عفو بین‌الملل: منصوره بهکیش در خطر دریافت احکام سنگین است

سازمان حقوق بشری عفو بین‌الملل اعلام کرده که منصوره بهکیش، فعال حقوق بشر در خطر دریافت احکام سنگین به دلیل فعالیت‌های صلح‌طلبانه‌اش در زمینه دفاع از حقیقت‌یابی و عدالت درباره کشتار زندانیان سیاسی سال ۶۷ از جمله خواهر و برادرانش و نیز برادر شوهرش است.

منصوره بهکیش در کشتار سال ۶۷۶ نفر از اعضای خانواده‌اش را از دست داده است
منصوره بهکیش در کشتار سال ۶۷، شش نفر از اعضای خانواده‌اش را از دست داده است

عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای خواهان لغو فوری احکام صادر شده برای منصوره بهکیش شده که با «روش صلح آمیز» از حق «آزادی بیان خود» برای دفاع از حقوق بشر استفاده کرده است.
بنا به اعلام سازمان عفو بین الملل، روز ۲۹ اکتبر/ ۸‌ آبان به منصوره بهکیش اعلام شده که به اتهام «تجمع و تبانی علیه امنیت ملی» و تبلیغ علیه نظام» محاکمه خواهد شد.
منصوره بهکیش از اعضای گروهی به نام مادران خاوران است که از مادران و اعضای خانواده‌های کشته‌شدگان سال ۶۷ تشکیل شده است.
او به دنبال دو بار بازجویی در تاریخ‌های ۲۲ و۲۴ اکتبر از سوی وزارت اطلاعات، به دلیل فعالیت‌های صلح‌جویانه‌ که شامل برگزاری مراسم یادبود برای زندانیان کشته شده سال ۶۷ از جمله خواهران و برادران و برادر شوهرش، ملاقات با اعضای حانواده‌های قربانیان، گل گذاشتن بر مزار کشته‌شدگان در خاوران ، … به این اتهامات متهم شده است.
تقاضای منصوره بهکیش برای به همراه داشتن یک وکیل در طول بازجویی‌ها رد شده و پس از آن مطلع شده که دفتر دادستانی دو وکیل او را از دسترسی به پرونده او بازداشته است.
منصوره بهکیش پیش از این هم احکامی تعلیقی دریافت کرده است.
این فعال حقوق بشر. یک‌بار آذر ۸۸ در پارک لاله به همراه ۳۰ نفر بازداشت شد و بار دیگر دی ماه همان سال دوباره بازداشت شد. او یک بار دیگر هم در ۲۲ خرداد ۹۰ در خیابان بازداشت شد.
دی ماه سال ۱۳۹۰، او به اتهام «تجمع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» در جریان فعالیت‌های حقوق بشری درباره مادران و اعضای حانواده کشته‌شدگان سال ۶۷، همچنین عضویت در گروه مادران پارک لاله که اعضای آن اغلب مادران کشته‌شدگان و ناپدیدشدگان حوادث پس از انتخابات در سال ۱۳۸۸ بودند، از سوی ابوالقاسم صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی، به چهار سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر در ۲۱ تیر ماه ۱۳۹۱ به شش ماه حبس تعزیری و سه سال و شش ماه حبس تعلیقی تبدیل شد.
منصوره بهکیش ۲۶ شهریور ماه امسال هم، هنگامی که قصد سفر به خارج از کشور برای دیدار دخترش را داشت، در فرودگاه امام ممنوع الخروج شد.
عفو بین‌الملل هشدار داده که اگر احکام جدید درباره او اجرا شود، احکام تعلیقی هم در مورد او به اجرا در خواهد آمد.

هشدار عفو بین‌الملل درباره احتمال شکنجه شدن و بدرفتاری با آتنا دائمی



سازمان عفو بین‌الملل بازداشت توأم با خشونت آتنا دائمی، فعال حقوق زنان و فعال حقوق بشر مخالف اعدام را محکوم کرد و نسبت به احتمال شکنجه شدن و بد رفتاری با او هشدار داد.


این سازمان مستقل حقوق بشری در واکنش به بازداشت آتنا دائمی با صدور اطلاعیه‌ای او را زندانی عقیده دانست و رفتار صورت گرفته با او را ناگوار خواند.
فیلیپ لوتر، پژوهشگر و مسئول بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان عفو بین‌الملل در واکنش به بازداشت آتنا دائمی، با ابراز نگرانی از وضعیت او، خواستار آزادی بی‌قید و شرطش شد: «ما نگران برخوردهای خشونت‌آمیز، شکنجه شدن و بدرفتاری با آتنا دائمی هستیم. او به دلیل فعالیت‌های صلح‌طلبانه‌اش در زمینه مبارزه با اعدام و حمایت از حقوق زنان، به سادگی هدف برخورد مقام‌‌های قضایی جمهوری اسلامی قرار گرفته است.»
آتنا دائمی، فعال مدنی، برای اجرای حکم حبس هفت ساله خود روز شنبه ششم آذر ماه بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
او چند ساعت پیش از بازداشت در یک پست فیس بوکی نوشته بود که صبح روز گذشته از یک تلفن بدون نام و نشانی از خواب بیدار شده و پاسخ نداده است. چند ساعت بعد دوباره با او تماس گرفته‌اند و گفته‌اند از دادگاه انقلاب برای اجرای حکم احضاریه فرستاده‌اند اما برگشت خورده است و پرسیده‌اند آیا آدرس عوض شده است با نه.
فردی که تماس گرفته، سپس با گرفتن نشانی جدید گفته که احضاریه را مجدد ارسال می‌کند اما آتنا دائمی پیش از این اتفاق بازداشت شده است

بازداشت «حداقل پنج بهایی» به دست وزارت اطلاعات در شیراز



یک وب‌سایت خبری وابسته به بهاییان ایران از بازداشت «حداقل پنج» پیرو این آیین توسط ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در شیراز خبر داد.
وب‌سایت خبری بهایی‌نیوز گزارش داد که لالا صالحی، پریسا سپهری، ثمر آشنایی، نسیم کاشانی‌نژاد و رضوان یزدانی عصر روز سه‌شنبه، دوم آذر، در منازل‌شان بازداشت شدند.
این گزارش می‌افزاید که ماموران امنیتی همزمان «به منزل تعدادی دیگر از شهروندان بهایی ساکن شیراز هجوم برده‌اند»، اما سایت بهایی‌نیوز هنوز نمی‌تواند بازداشت افراد دیگر را تایید کند.
در گزارش‌ها آمده است که وسایل شخصی بازداشت‌شدگان مانند کتاب‌ها و کامپیوتر آنها نیز توسط ماموران وزارت اطلاعات ضبط شده است.
یک منبع مطلع هم گفته که خانم پریسا سپهری در حالی بازداشت شده است که در ماه‌های اولیه بارداری قرار دارد.
بهایی‌نیوز در گزارش خود افزود که در ماه‌های اخیر تنها در شیراز «بیش از ۲۰ شهروند بهایی به اتهام فعالیت‌های تبلیغی از سوی ماموران امنیتی وزارت اطلاعات بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات منتقل شده بودند که تعدادی از این شهروندان پس از گذراندن دوران بازجویی و با قرار وثیقه آزاد شده‌اند، اما همچنان تعدادی از آنها در همین بازداشتگاه» زندانی هستند.
جمهوری اسلامی ایران و روحانیون شیعه معمولا از آیین بهایی با تعابیری مانند «فرقه ضاله» نام می‌برند. صدها نفر از پیروان این آیین پس از روی کار آمدن جمهوری اسلامی زندانی، شکنجه یا اعدام شده‌اند. بسیاری دیگر نیز از ادامه تحصیل یا کار محروم شده‌اند.
سرکوب پیروان آیین بهایی در ایران علیرغم اعتراضات گسترده فعالان و نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر کماکان ادامه دارد.

اعتصاب غذا در اوین و کرج؛ وضعیت نگران‌کننده زندانیان سیاسی

سازمان‌های حقوق بشری از وضعیت جسمانی وخیم تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی پس از اعتصاب غذای آنان خبر می‌دهند. از وضعیت برخی از این زندانیان هیچ خبری در دست نیست.






تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های اوین و "ندامتگاه مرکزی کرج" بین ۵ روز تا بیش از یک ماه است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
وحید صیادی نصیری ۳۶ روز، آرش صادقی ۲۸ روز، مهدی و حسین رجبیان ۲۴ روز، علی شریعتی (طبق آخرین خبرها در بیمارستان) ۲۱ روز و امیر (علی) امیرقلی ۵ روز است که در زندان اوین در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
همچنین مرتضی مرادپور ۲۷ مین روز اعتصاب غذای خود را در "ندامتگاه مرکزی کرج" می‌گذراند.
گفته می‌شود که رسول رضوی، فعال آذربایجانی زندانی در زندان کرج که بیش از ۴۰ روز در اعتصاب غذا بود، در پی خواهش خانواده و فعالان مدنی و با قول مساعد مسئولان قضایی برای رسیدگی به مطالباتش، به اعتصاب غذای خود پایان داده است.
بی‌خبری مطلق از بنیانگذار "عرفان حلقه"
در این میان از وضعیت محمد علی طاهری، از دیگر زندانیان عقیدتی و بنیانگذار "عرفان حلقه" که او هم طبق آخرین خبرها در اعتصاب غذا به سر می‌برد، هیچ اطلاعی در دست نیست.



 محمد علی طاهری
کمپین بین‌المللی حقوق بشر در آخرین گزارش خود، با استناد به سخنان خواهر آقای طاهری، اعلام کرده بود که مکان نگهداری بنیانگذار "عرفان حلقه" نامشخص است. از ۲۵ مهرماه که این زندانی عقیدتی در پی دست زدن به اعتصاب غذا به اغما رفته بود، اطلاعی از وضعیت او منتشر نشده است.
به گزارش مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، وحید صیادی نصیری که به اتهام "توهین به مقدسات، توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام" در دادگاه بدوی به ۸ سال حبس محکوم شده است، در اعتراض به ۱۳ ماه بلاتکلیفی پرونده‌اش از تاریخ ۲۵ مهرماه در اعتصاب غذا به سر می‌برد. این زندانی سیاسی با وجود اعتراض به حکم اولیه، هنوز هم هیچ حکمی از دادگاه تجدیدنظر دریافت نکرده است.
پانزده کیلو کاهش وزن
به گزارش خبرگزاری هرانا، صیادی نصیری از چند روز پیش "به طور تنبیهی" از بند هشت به بند چهار زندان اوین منتقل شده است. بنا به این گزارش، این زندانی سیاسی تاکنون چندین بار به دلیل وخامت حالش به بهداری منتقل شده، اما از تزریق سرم امتناع کرده و مجموعا ۱۵ کیلوگرم کاهش وزن پیدا کرده است.
آرش صادقی، فعال مدنی، زندانی سیاسی دیگری است که از سوم آبان‌ماه در اعتراض به بازداشت همسرش، گلرخ ابراهیمی ایرایی، در اوین دست به اعتصاب غذا زده است. همسر آقای صادقی جهت تحمل محکومیت ۶ سال حبس بازداشت شده بود.
کمپین بین‌المللی حقوق بشر مدتی پیش گزارش داده بود که آرش صادقی طی این مدت از ملاقات با همسر زندانی‌اش محروم بوده و مسئولان زندان اوین اعلام کرده‌اند تا زمانی که او به اعتصاب غذای خود پایان ندهد، اجازه ملاقات با همسرش را نخواهد داشت.
به گزارش مجموعه فعالان حقوق بشر، این زندانی سیاسی به خاطر پایین بودن فشار خون دچار بیهوشی شده و در بهداری اوین زیر دستگاه اکسیژن قرار گرفته است.




  آرش صادقی به همراه همسرش گلرخ ابراهیمی
طبق این گزارش، پزشکان بهداری برای آرش صادقی اعزام به بیمارستان را توصیه کرده‌اند، اما او شرط اعزام خود را "عدم تزریق سرم و نپوشیدن لباس زندان به‌همراه دستبند و پابند" اعلام کرده است.
آقای صادقی در دادگاه انقلاب به اتهام "اجتماع و تبانی علیه امنیت داخلی، توهین به رهبری، تشکیل گروه‌های غیرقانونی و تبلیغ علیه نظام" به ۱۵ سال حبس تعزیری و ۴ سال حبس تعلیقی محکوم شده بود.
"محرومیت" از آب آشامیدنی
مرتضی مرادپور، دیگر زندانی سیاسی که در "ندامتگاه مرکزی کرج" نگهداری می‌شود، پس از ۲۷ روز اعتصاب غذا دچار "ناراحتی قلبی" شده است. آقای مرادپور به بستگان خود گفته است که حتی از "امکان استحمام" و دسترسی آسان به آب آشامیدنی محروم است. او از روز ۴ آبان‌ماه در اعتراض به "عدم اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی در پرونده خود و ممانعت از آزادیش" دست به اعتصاب غذا زده است.
به گزارش هرانا، این زندانی سیاسی به همراه رسول رضوی، بدون حکم قضایی از زندان تبریز به زندان کرج منتقل شده است. رسول رضوی و مرتضی مرادپور به دلیل فعالیت علیه تبعیض قومی، به ترتیب به ۲ و ۳ سال زندان محکوم شده‌اند.
تهدید به "دوختن دهان" به نشانه اعتراض
وضعیت جسمانی مهدی و حسین رجبیان، دو برادر هنرمند، نیز مساعد نیست. مهدی رجبیان از خونریزی معده رنج می‌برد و حسین رجبیان با "عفونت کلیه چپ" درگیر است. مجموعه فعالان حقوق بشر گزارش می‌دهد، این دو برادر تهدید کرده‌اند، در صورت اعزام نشدن حسین رجبیان به بیمارستان برای مداوا، هر دوی آنها دست به "اعتصاب غذای خشک با دوختن دهان" خواهند زد.
مهدی و حسین رجبیان، بنیان‌گذاران سایت "برگ موزیک" در سال ۱۳۹۲، پس از ساخت فیلم حسین رجبیان که با مجوز ارشاد تهیه شده، اما بدون مجوز پخش شده بود، دستگیر شده بودند. آنان به سه سال حبس تعزیری و سه سال حبس تعلیقی و ۲۰ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده‌اند.
هفت بار بیهوشی
در این میان علی شریعتی که به دلیل شرکت در تجمع اعتراضی علیه اسیدپاشی به ۵ سال زندان محکوم شده بود و از ۱۰ آبان در اعتصاب غذا به سر می‌برد، کماکان به اعتصاب غذای خود ادامه می‌دهد. او هنگام بازداشت گفته بود، به دلیل اینکه به خاطر اعتراض به اسیدپاشی به زندان محکوم شده، دست به اعتصاب غذا خواهد زد و تا زمانی که از این "حکم غیرعادلانه و غیرقانونی" تبرئه نشود، دست از اعتصاب برنمی‌دارد. این زندانی سیاسی طی روزهای گذشته به بیمارستان طالقانی منتقل شد و هنوز بستری است.


علی شریعتی چند روز پیش در پاسخ به خواست‌فعالان مدنی، به ۸ روز اعتصاب غذای خشک خود پایان داد و آن را به اعتصاب تر تبدیل کرد. به گزارش کلمه، این زندانی سیاسی در یادداشت کوتاهی اعلام کرد که "تا رسیدن به مطالبات مطروحه خود و نقض حکم ناعادلانه" به اعتصاب غذای تر ادامه خواهد داد تا حسن نیت خود را به مسئولان قضایی نشان داده باشد. او حتی وصیت‌نامه خود را نیز منتشر کرد.
به گزارش کلمه در روز ۲۵ آبان، او نوشت: «... مرگ را بسیار نزدیک می‌بینم. هفت بار بیهوش شده و ایستاده سقوط کردم. یک بار ایست تنفسی داشتم. اینها همه کافی‌ست تا انسان عاقل بداند که مرگ نزدیک‌تر از همیشه است. در زندگی آموخته‌ام آنچه ارزش جنگیدن تا پای جان را دارد شرف و آزادگی است».
"عدم امنیت جانی"



زندانی سیاسی دیگری که از روز ۲۶ آبان‌ماه به اعتصاب‌کنندگان پیوسته امیر (علی) امیرقلی است. آقای امیرقلی دلیل اعتصاب غذای خود را "عدم امنیت جانی، عدم رسیدگی مسئولین به درگیری و ضرب‌وشتم وی، عدم رسیدگی پزشکی بر جراحات وارد شده، عدم تفکیک جرائم زندانیان و عدم رسیدگی به وضعیت زندانیان در اعتصاب" اعلام کرده است.
خبرگزاری هرانا به نقل از یک منبع نزدیک به خود و با اشاره به مضروب شدن صورت آقای امیرقلی در پی یک درگیری در زندان، نوشته است: «گونه اش را بخیه نکردند و حتی باند هم در اختیارش نگذاشتند. با وجود اینکه فیلم درگیری را از دوربین چک کردند، اما زندانی خاطی تنبیه نشده و به شکایت امیر هم رسیدگی نشده است».

امیر امیرقلی، فعال دانشجویی سابق و زندانی سیاسی بند هشت اوین، در دی‌ماه ۱۳۹۴ به اتهام "توهین به مقدسات، توهین به رهبری، اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی، اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات و تبلیغ علیه نظام" از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به ۱۹ سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شد. این حکم بدوی که سپس در دادگاه تجدیدنظر به ۸ سال کاهش یافته، "تجمیع شده" و پنج سال آن اجرا خواهد شد.

عفو بین الملل ایران را برای گرفتن اعتراف اجباری زیر شکنجه از متهمان محکوم کرد




سازمان عفو بین الملل حکومت ایران را به وادار کردن زندانیان سیاسی به اعتراف زیر شکنجه و پخش چنین اعترافهائی در تلویزیون با هدف مشروع جلوه دادن اعدامهای گسترده در کشور متهم کرده است.
این نهاد حقوق بشری در تازه ترین گزارش خود ضمن اشاره به اعدام ۲۵ مرد سنی می افزاید آنها به زور وادار به اعترافهای نادرست شده بودند، و همگی آنها فریب خورده بودند که پس از اعتراف آزاد خواهند شد.
مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان عفو بین الملل می گوید متهمان در پشت درهای بسته به اتهاماتی واهی یا مبهم محاکمه و به اعدام محکوم می شوند.
سازمان عفو بین الملل از مقامهای حکومت ایران خواسته است بی درنگ به ضبط و پخش اعترافهای اجباری و زیر شکنجه متهمان پایان دهند.


تصویب قطعنامه سازمان ملل در انتقاد از وضعیت حقوق بشر؛ ایران محکومیت خود را رد کرد



کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای از وضعیت حقوق بشر ایران انتقاد کرد. این قطعنامه که روز سه‌شنبه ۲۵ آبان به تصویب رسید، با همکاری چند کشور تهیه و برای رای گیری در جلسه کمیته مطرح شد.
نماینده کانادا در این نشست نسبت به وضعیت حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی رد و گفت که در تهیه این گزارش ملاحظات سیاسی دخالت نداشته بلکه محتوای آن بر اساس شواهد نقض حقوق بشر تهیه شده و هدف آن هم کمک به ارتقای وضعیت حقوق بشر مردم ایران است.
برخی دیگر از کشورها نظیر بریتانیا نیز از وضعیت اعدام‌ها در ایران، نقض حقوق زنان و ضعف حکومت قانون انتقاد کردند.
در این قطعنامه همچنین از جمهوری اسلامی ایران خواسته شده است که انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را به شکلی آزادانه و در انطباق با موازین شناخته شده انتخابات منصفانه برگزار کند و به گرایش‌های گوناگون اجازه مشارکت موثر در انتخابات را بدهد.
پیش از رای گیری نمایندگان برخی از کشورها در مورد این قطعنامه به اظهار نظر پرداختند. نمایندگان ایالات متحده آمریکا، شیلی، ژاپن و مجارستان به دفاع از قطعنامه پرداختند و نمایندگان کشورهایی نظیر ونزوئلا، کوبا، کره شمالی و سوریه علیه قطعنامه سخن گفتند. این کشورها بررسی وضعیت حقوق بشر کشورها بدون مشارکت آنها را مردود دانستند.
نماینده عربستان سعودی نیز گفت که کشور او پیشتر به قطعنامه‌های انتقاد از وضعیت حقوق بشر ایران رای ممتنع داده بود اما این بار تصمیم گرفته است که به قطعنامه رای مثبت بدهد.
در این بین نماینده ایران گفت که محتوای پیش نویس قطعنامه بدون مشورت با دولت ایران و به طور یکجانبه نوشته شده است. نماینده ایران همچنین اضافه کرد که وضعیت حقوق بشر در ایران بهبود یافته و انتخابات نیز آزادانه برگزار می‌شود.
با وجود توضیحات نماینده ایران، سرانجام ۸۵ کشور به قطعنامه "وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران" رای مثبت، ۶۳ کشور رای منفی و ۳۵ کشور رای ممتنع دادند. بدین ترتیب این قطعنامه تصویب شد.
ایران: قطعنامه سیاسی است
از سوی دیگر، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران روز چهارشنبه ۲۶ آبان، قطعنامه حقوق بشری سازمان ملل علیه ایران را مردود دانست.
بهرام قاسمی با سیاسی خواندن این قطعنامه گفت: «جمهوری اسلامی ایران یک نظام مردم‌سالار دینی است و بر اساس سیاست‌های اصولی و اساسی خود، همواره و همیشه مخالف هرگونه تبعیض، بهره‌برداری ابزاری و سیاسی از موضوع حقوق بشر بوده است.»
او گفت که به اعتقاد ایران، محل مناسب ارزیابی حقوق بشر در کشورها، مکانیسم گزارش‌دهی دوره‌ای حقوق بشر برای کشورها در شورای حقوق بشر است.
منظور از گزارش دهی دوره‌ای، ارائه گزارش حقوق بشری توسط دولت هر کشور است.
در جلسه کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل، قطعنامه‌های نقض حقوق بشر در سوریه و کره شمالی نیز به رای گذاشته شده و تصویب شد.​

خانه آزادی گزارش داد: ایران بار دیگر در قعر جدول آزادی اینترنت در دنیا



نقشه آزادی اینترنت در دنیا در سال ۲۰۱۶ - منبع: خانه آزادی

در تازه‌ترین گزارش «خانه آزادی» از آزادی اینترنت در دنیا، ایران بار دیگر در رده کشورهای «غیر آزاد» و در قعر جدول قرار گرفت.
خانه آزادی (فریدام هاوس) که یک نهاد مدنی ناظر بر آزادی‌های مدنی در شهر واشنگتن دی سی است، در گزارش سال ۲۰۱۶ ایران را با نمره ۸۷ در جمع سه کشور انتهای جدول آزادی اینترنت قرار داده است.
خانه آزادی با فهرست کردن مواردی از فیلتر شدن شبکه‌های اجتماعی، فیلتر شدن وبسایت‌ها و دستگیری فعالان اینترنتی این امتیاز را برای ایران درنظر گرفته است.
سوریه و چین پس از ایران در انتهای جدول قرار دارند؛ این وضعیت کاملا مشابه سال ۲۰۱۵ است.
بنا بر این گزارش، در سال ۲۰۱۶ بهترین وضعیت آزادی اینترنت در استونی، ایسلند و کانادا بوده و آمریکا، آلمان و استرالیا در رده‌های بعدی قرار دارند.
کشور ترکیه نیز بعد از اقدامات اخیر دولت این کشور از جمع کشورهای نیمه آزاد به کشورهای غیرآزاد منتقل شده و نمره ۶۱ گرفته است.




جایگاه ایران در در گزارش سال ۲۰۱۶ آزادی اینترنت
از زمان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ فیسبوک، توییتر و یوتیوب در ایران فیلتر است. البته سابقه فیلترینگ در ایران قدیمی‌تر است و تا پیش از آن هم چندین شبکه اجتماعی و هزاران وبسایت خبری و غیرخبری گرفتار فیلترینگ حکومت ایران شده بودند.
حسن روحانی که از زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری تا اکنون بارها در مخالفت با فیلترینگ سخنرانی کرده، هنوز نتوانسته فیلتر فیسبوک، توییتر و یوتیوب را بردارد، اما دولت او در مقابل گسترش دایره محدودیت‌ها و فیلتر شدن شبکه‌هایی مثل تلگرام و اینستاگرام که از سوی نهادهای غیرانتخابی بر آن تاکید می شود، مقاومت کرده است.
به نظر می‌رسد که فراقوه‌ای بودن نهاد تصمیم‌گیر درباره فیلترینگ وبسایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی و ارتباطی، یکی از مهم‌ترین موانع پیش روی حسن روحانی و دولتش باشد.
در ایران مرکزی به نام «کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه» درباره فیلترینگ تصمیم می‌گیرد، که نمایندگانی از سه قوه ایران و نهادهایی مثل نیروی انتظامی و صدا و سیما نیز در آن عضو هستند.

کمپین مشترک عفو بین الملل و موسیقی‌دان‌های ایرانی برای آزادی هنرمندان زندانی



سازمان عفو بین الملل و هنرمندان گروه موسیقی «کیوسک» در کمپینی مشترک از تمامی هنرمندان دنیا دعوت کردند تا با «هشتگ آزادی هنرمندان» از حکومت ایران بخواهند هنرمندان زندانی در این کشور شامل دو برادر هنرمند زندانی در اعتصاب غذا را فورا و بدون قیدوشرط آزاد کنند.

 ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز ۸ نوامبر سال جاری میلادی (۱۸ آبان‌ماه) کمپین مشترک سازمان عفو بین الملل و و موسیقی‌دان‌های ایرانی برای آزادی هنرمندان زندانی در ایران آغاز به کار کرد.
در بیانیه این کمپین آمده است: “برادران هنرمند مهدی رجبیان موسیقی دان و حسین رجبیان فیلمساز، در حال حاضر مشغول تحمل حکم سه سال حبس خود در زندان اوین هستند. آن‌ها در سال ۲۰۱۵ در یک محاکمه پرهیاهو و ناعادلانه در دادگاه انقلاب تهران با اتهاماتی از قبیل «توهین به مقدسات اسلامی و فعالیت غیرقانونی سمعی و بصری» محکوم شدند. در ۲۸ اکتبر سال ۲۰۱۶ آن‌ها دومین اعتصاب غذای خود در اعتراض به این حکم حبس را آغاز کرده اند.”
در ادامه این بیانیه می‌افزاید: “هنرمند سوم، کیوان کریمی با اتهام «توهین به مقدسات اسلامی» به ۶ سال حبس محکوم شده است که مربوط به فعالیت هنری اش بوده و در خطر قریب الوقوع زندانی شدن قرار دارد.”
فیلیپ لوتر، مدیر بخش خاورمیانه و شمال افریقا در سازمان عفو بین الملل گفت: “بیان عقیده از طریق هنر جرم نیست و این شرم‌آور است که مقامات ایرانی، زندانی کردن هنرمندان و موسیقی دان‌ها را تنها به این دلیل از سر گرفته‌اند. مهدی و حسین رجبیان زندانیان عقیدتی هستند که نبایستی یک دقیقه هم پشت میله‌های زندان نگهداری شوند. مقامات ایران بایستی دستور آزادی فوری و بی قیدوشرط آنان را صادر کنند.”
این مقام سازمان عفو بین الملل هم‌چنین تاکید کرد: “زندانی بودن آن‌ها میخ دیگری بر تابوت آزادی بیان در ایران است. متاسفانه حق آزادی بشر توسط مقامات ایران بسیار بی ارزش انگاشته شده، به طوری که آماده‌اند اشخاص را برای ساکت کردن صدای هنری‌شان با عناوین «ضد اسلامی و ضد انقلابی» به سال ها حبس محکوم کنند.”
این بیانیه در پایان با ذکر مواردی از وضعیت پزشکی و مطالبات برادران هنرمند زندانی، هم‌چنین از مقامات ایران خواست تا اطمینان دهند این دو زندانی به تجهیزات پزشکی تخصصی دسترسی خواهند داشت.

نامه فریبا کمال آبادی شهروند بهایی به نوه‌اش از زندان اوین



فریبا کمال‌آبادی از اعضای “جمع یاران ایران” (مدیران جامعه بهایی) سال ۸۷ دستگیر و به ۲۰ سال حبس محکوم شد که کمی بعد این حکم به ۱۰ سال حبس تقلیل یافت. وی اکنون نهمین سال حبس خود را در بند زنان زندان اوین می‌گذراند. این شهروند بهایی زندانی در قالب نامه‌ای به بهار، نوه شش‌ماه‌اش، از رنج وظلم اعمال شده بر بهاییان، بالاخص پلمب اخیر مراکز کسب بهاییان و سرنوشت این شهروندان از ابتدای انقلاب ۵۷ سخن گفته است. متن کامل این نامه درپی می‌آید.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، فریبا کمال آبادی شهروند بهایی در بند نسوان اوین که شش ماه پیش همزمان با تولد نوه اش به مرخصی آمده بود، اکنون در قالب نامه‌ای از زندان اوین به «بهار»، از رنج‌ شهروندان بهایی و آمال انسانی اش سخن گفته است. متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید؛
“نوه شیرینم، بهار دلنشینم
با آمدنت آمدم و برایت ننوشتم. حا که ۶ ماهه شدی، چند سطری برایت می نگارم تا به یادگار بماند. در این ۶ ماه هر هفته در سرما و گرما، در سلامت و بیماری، در آرامش و بی تابی به طهران آمدی از دیوارهای بلند سنگی عبور کردی، درب های سنگین آهنین را پشت سر گذاشتی و به زندان اوین وارد شدی و از پس شیشه های ضخیم و غبار آلود به ملاقاتم آمدی.
چه روزها که خوابت آشفته شد تا به زندان برسی، بعد ساعت ها در سالن انتظار طعم خستگی و بی تابی را چشیدی تا به سالن ملاقات وارد شوی، روزی از شدت درد و ناخوشی آنچنان بی تاب گشتی که از سالن ملاقات مستقیما به بیمارستان رفتی، بستری شدی و تحت عمل جراحی قرار گرفتی، اما باز هم هفته بعد و هفته های بعدی به اوین آمدی.
حیاتت از همان روزهای نخست و حتی قبل از تولدت با مفهوم زندان و سجن سرشته شد و با معنای شدت و سختی آمیخته گشت. با گذشتن از در و دیوار سنگین آهنین و ورود به فضای مطرود و متروک اوین آموختی که چگونه می توان از سطح حوادث و وقایع و موجودات عبور نمود و به عمق آن نفوذ کرد. فهمیدی که در پس معنای ظاهری شدت و سختی ناشی از برهم ریختن خواب و آرامشت، معنای واقعی آن یعنی دیدن و دریافتن شدت کینه و عداوت و ظلم و شقاوتی نهفته است که موید این فرایند است.
آخرین تجلی این ظلم و عداوت که در روزهای پایانی ۶ ماهه نخست حیاتت با آن روبرو شدی، خبر تعطیلی و پلمب حدود ۱۰۰ مغازه و محل کسب بهاییان در ساری، قائم شهر، بوشهر و کرج بود.
همه این افراد از عزیزان من و بسیاری از ایشان از دوستان نزدیکم در ساری و قائم شهر هستند. در بین ایشان خانواده هایی قرار دارند که یک بار در جوانی با داشتن فرزندان خردسال از ادارات دولتی اخراج شده اندو حال برای دومین یا چندمین بار محل کسب درآمدشان را از دست داده اند. بسیاری از این مغازه ها منبع تامین معاش دو تا چند خانواده اند.
معلم محبوب من، بهترین معلم ریاضی مدرسه و شهرمان که به همراه همسرش، کارمند محترم و صادق بانک، بیش از سی سال پیش از کار برکنار شده بود، حال با تعطیلی مغازه شان که محل کسب دو خانواده است، روبروست.
بهترین معلم زبان شهرمان، معلم عزیز من، پس از اخراج از کار در اوایل انقلاب، حال با پلمب مغازه شان، محل کسب درآمد همسر و پسرش که خود خانواده جدیدی تشکیل داده مواجه است.
پسر کوچک و مهربان همسایه مان که سال ها پیش پدرش شغل دولتی اش را از دست داده، اکنون که در بزرگسالی با مادر، همسر و دختر خردسالش زندگی می کند با مساله قطع معاشش روبروست.
وقتی از شنیدن این خبر به خاطر شدت ظلم و عداوتی که در پس آن نهان است قلبم درهم فشرده شده و دست به دعا برداشتم، این آیات محکمه قران مجید در ذهنم جان گرفت و در گوشم طنین افکند: «لا اکراه فی الدین» و «ما ارسلناک الارحمه للعالمین».
اکنون با دلی شکسته به این می اندیشم که با اینکه خداوند، پیامبر عظیم الشان اسلام را فرستاده تا رحمتی برای عالمیان باشد و درحالی که مفهوم «عالمیان» معنایی وسیع را در برمی گیرد و شامل پیر و جوان، فقیر و عنی، وضیع و شریف و مسلمان و غیر مسلمان می گردد، چگونه عده ای با ادعای ایمان به قران . انتساب به اسلام به جای آنکه باران رحمت خویش را بر سر فرزندان مرز و بومشان ببارند، تبر ظلم و عداوت برداشته به نام اسلام بر قطع شجر رزق و حیات جمعی از شریفترین، پاکترین و صادق ترین هموطنانشان قیام می نمایند. آیا این وهن بر دیانت مقدس اسلام نیست؟
حزن و اندوه همه وجودم را در بر می گیرد وقتی به این می اندیشم که چگونه ۷۰ میلیون مسلمان ایرانی در پیشگاه تاریخ و عدالت از سکوت خویش در برابر این ظلم فاحش و نسل کشی جمعی از هموطنانشان دفاع خواهند نمود.
آیا ممکن است خویشان، همسایگان، همکاران، همشهریان و هموطنان مسلمان این مظلومین به دفاع از عدالت و رحمت برنخیزند؟
بهار شیرینم، نوه نازنینم، نگران نباش. من هم چون تو با عبور از در و دیوارهای سنگین و آهنین و ورود به اوین آموخته ام که چگونه می توان از سطح حوادث عبور نمود و به عمق آن دست یافت.
بهارم، غم و دلشکستگی ام دیری نمی پاید. بهار آمده است. زمستان سرد و یخ زده رخت بر بسته است. دراینجا، در اوین، در مظلم ترین، محزون ترین، متروک ترین و منزوی ترین مکان این کشور، نخستین جوانه های این بهار قابل مشاهده است.
بهار اوین را می توان در ایام روزه مسلمانان و بهاییان در اوقات غروب روزهای ماه رمضان و ماه صیام و در احیان افطار مشاهده کرد. هنگامی که مسلمانان، مسیحیان و بهاییان یکدیگر را به مهمانی خداوند فرا می خوانند، همدیگر را به افطار دعوت می کنند و بر سر یک سفره با هم دست به دعا بر می دارند.
بهار اوین در لحظه ای آشکار می شود که پس از شهادت جناب امیری در یزد، گروهی از هم بندیان مسلمان، رسما برای ملاقات و اظهار تاسف و همدردی از این واقعه به کنار تخت های هم بندیان بهایی شان می آیند.
جوانه های این بهار شاخ و برگشان را به خارج از اوین، به ساری، به قائمشهر، نوشهر، کرج، یزد، تمامی ایران و کل جهان خواهند گسترد و حقیقت «وحدت عالم انسانی» را آشکار خواهند ساخت.
مادربزرگت
فریبا کمال آبادی
اوین / آبان ماه ۹۵″

عفو بین‌الملل می‌گوید مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی، از خدمات درمانی محروم شده است



سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی بند زنان زندان اوین، از خدمات پزشکی و درمانی محروم شده است.
عفو بین‌الملل در بیانیه‌ی خود می‌گوید که مقام‌های زندان به خانم اکبری منفرد اجازه نمی‌دهند تا برای درمان تیروئید و رماتیسم مفصلی از زندان خارج شود و تحت معالجه قرار گیرد.
دادیار زندان به خانواده منفرد گفته‌اند که علت این تصمیم آن است که وی، به گفته‌ی این بیانیه، «پررو» شده است.
مریم اکبری منفرد، دو روز پس از تجمعات اعتراضی در عاشورای سال ۸۸ بازداشت شد و در دادگاه انقلاب تهران به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به ۱۵ سال حبس محکوم شد.
وی پس از انتشار فایل صوتی آیت الله منتظری، قائم مقام وقت رهبری، در مورد کشتار جمعی زندانیان در سال ۶۷، در دادسرای تهران شکایتی ثبت کرد و خواستار رسیدگی به دلایلِ اعدامِ چهار خواهر و برادرش در دهه شصت شمسی شد.

امسال هم خامنه ایی در صدر قرار گرفت !!!! خامنه‌ای در کنار سلمان، اسد و اردوغان؛ در «فهرست سیاه درندگان آزادی اطلاع رسانی»




گزارشگران بدون مرز، نهاد مدافع آزادی مطبوعات در تازه ترین بیانیه خود، فهرستی از ۳۵ رهبر جهان را منتشر کرده که در میان آنها نام رهبر جمهوری اسلامی ایران، پادشاه عربستان و روسای جمهوری سوریه و ترکیه به عنوان «درندگان آزادی اطلاع رسانی» ذکر شده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز که مقر آن در پاریس است، در بیانیه روز چهارشنبه ۱۲ آبان خود تاکید کرد، این فهرست سیاه نمایاندن چهره‌ی ٣٥ رئیس دولت، رهبر مذهبی،سیاست مرد،میلیشیا و گروه‌های تبهکاری هستند که رسانه‌ها را سانسور و روزنامه‌نگاران را زندانی، شکنجه و می‌کشند.
این بیانیه می افزاید: ستم‌کاری برخی از این درندگان آزادی اطلاع رسانی سال‌ها و یا دهه‌هاست ادامه دارد.برخی دیگر تازه‌کارهای بازداشت‌های جمعی و زندانی‌کردن خودسرانه هستند.
در بخش مربوط به ایران گزارشگران بدون مرز، به آیت الله علی خامنه ای اشاره شده و یادآوری شد که در بیش از دو دهه رهبری او در ایران، از سال ١٣٦٨ بیش از ۵۰۰ روزنامه‌نگار و شهروند وب‌نگار محاکمه و محکوم شده‌اند. بیش از ٥٠٠ تن از آن‌ها مجبور به ترک کشور شده‌اند. از آغاز سال میلادی ٢٠١٦، (دی ماه ١٣٩٥) دست‌کم ٤٠ روزنامه‌نگار احضار، ١٥ تن از آن‌ها به زندان محکوم شده‌اند. هم‌اکنون در این کشور بیست چهار روزنامه‌نگار و شهروند وب‌نگار در زندان بسر می‌برند.
جمهوری اسلامی ایران در رده‌بندی جهانی آزادی مطبوعات گزارش‌گران بدون مرز در سال ۲۰۱۶ از میان ١٨٠ کشور جهان در رده ١٦٩ قرار دارد. این کشور از آغاز انتشار این رده‌بندی همواره در رتبه‌های پایینی جدول بوده است.
در بیانیه گزارشگران بدون مرز به رجب اردوغان اشاره شد و آمد: پس از کودتای نافرجام ماه ژوئیه امسال با اعلام وضعیت فوق‌العاده فضای سرکوبی را از دو سال پیش آغاز کرده بود با بازداشت‌های جمعی خبرنگاران و تعطیل کردن رسانه‌ها تشدید کرد.

گزارشگران بدون مرز می گوید این بیانیه به مناسبت روز ۲ نوامبر (۱۲ آبان)، روز جهانی مبارزه برای پایان دادن به معافیت از مجازات عاملان جنایت علیه روزنامه‌نگاران، منتشر شده است.

اعتراض به بازداشت همسر؛ گزارشی از وضعیت آرش صادقی در پنجمین روز اعتصاب غذا

 

اعتراض به بازداشت همسر؛ گزارشی از وضعیت آرش صادقی در پنجمین روز اعتصاب غذا


آرش صادقی کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین از روز سوم آبان‌ ماه در اعتراض به بازداشت همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی دست به اعتصاب غذا زده است. روز گذشته آقای صادقی با «افت فشار خون و تپش قلب» مواجه شد. مقامات امنیتی زندان اوین در دیدار با این زندانی گفته‌اند تا زمانی که در اعتصاب غذاست از ملاقات با همسرش محروم خواهد بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، آرش صادقی کنشگر مدنی محبوس در سالن ۱۰ بند ۸ زندان اوین، همزمان با بازداشت همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی جهت اجرای شش سال حکم حبس، با نگارش نامه‌ای ضمن غیرقانونی خواندن این اقدام، اعلام اعتصاب غذای اعتراضی کرد.
یک منبع نزدیک به آقای صادقی در گفتگو با گزارشگر هرانا در مورد وضعیت کنونی وی گفت: “امروز آرش در چهارمین روز اعتصاب غذا با کمی افت فشار خون و تپش قلب مواجه شده است. ماموران دفتر حفاظت اطلاعات اوین نیز به دیدارش آمده‌اند و گفته‌اند شما بلندگوی غرب برای فشار حقوق بشری به ایران شده‌اید. تا زمانی که اعتصاب غذا هستی از ملاقات با همسرت محروم خواهی بود.”
این منبع مطلع در مورد درخواست آقای صادقی نیز تصریح کرد: “خواسته او اعمال ماده ۱۳۴ و هم‌چنین آزادی گلرخ تا جواب دیوان در مورد حکم‌اش است.”
شایان ذکر است، گلرخ ابراهیمی ایرایی همسر آرش صادقی، صبح روز سوم آبان ماه بدون دریافت احضاریه کتبی توسط ماموران امنیتی و با «شکستن درب منزل» جهت اجرای حکم حبس بازداشت و به زندان اوین منتقل شد،  وی درحال حاضر در بند زنان (نسوان) این زندان نگهداری می‌شود.
سازمان عفو بین الملل در قالب بیانیه ای با عنوان «بازداشت نویسنده ایرانی با حمله به منزلش جهت اجرای حکم حبس برای نوشتن داستانی در مورد سنگسار» این بازداشت بدون احضاریه و خشونت‌آمیز را محکوم و خواستار آزادی و لغو محکومیت خانم ایرایی شد.
مگدالنا مغرابی، معاون بخش خاورمیانه و شمال افریقا در سازمان عفو بین الملل در این‌باره گفت: “گلرخ ابراهیمی ایرایی جدیدترین نویسنده و فعال جوانی است که در سرکوب بی‌امانِ بیان هنری توسط [حکومت] ایران گرفتار شده است.”
چندی پیش ماموران هنگام بازداشت نوید کامران دیگر فعال مدنی در محل کارش، از موبایل شخصی او به خانم ایرایی زنگ زده و با اعلام این‌که حکم جلب وی را نیز دارند، به او گفته بودند در صورت عدم مراجعه نسبت به بازداشت او نیز اقدام خواهد شد. ماموران اجرای احکام زندان اوین با مراجعه به محل کار نوید کامران، وی را جهت اجرای حکم حبس بازداشت و به زندان اوین منتقل کرده بودند.
آرش صادقى، گلرخ ابراهیمی ایریایی، نوید کامران و بهنام موسیوند آخرین بار پانزدهم شهریورماه سال ۱۳۹۳ در محل کار بازداشت شدند.
به گفته منابع مطلع، بازداشت آنان با اعمال خشونت زیادی همراه بود.
نوید کامران و بهنام موسیوند چند روز بعد به قید وثیقه آزاد شدند. گلرخ ایرایی اوایل مهرماه همان سال و آرش صادقی پس از بیش از شش ماه، اواخر اسفند به قید وثیقه آزاد شد.
دادگاه این فعالین سی ام تیرماه ۱۳۹۴ در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر در حالی برگزار شد که گلرخ ایرایی به دلیل بیماری حضور نداشت و مطابق مدارک پزشکی ارائه شده، جلسه رسیدگی به اتهامات گلرخ ابراهیمی باید تجدید می شد، ولی با مخالفت قاضی صلواتی و نماینده دادستان، بدون حضور وی کیفرخواست قرائت و محاکمه او به صورت غیابی انجام شد.
حکم دادگاه ۳۱ مردادماه سال گذشته با حضور آنان در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران ابلاغ شد، طی این حکم آرش صادقی به پانزده سال، گلرخ ابراهیمی به شش سال و نوید کامران و بهنام موسیوند نیز هر کدام به ۱۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد. که حکم صادره برای آقای کامران و موسیوند در دادگاه تجدید نظر به ۱۲ ماه کاهش یافت.
اگرچه قانونا باید این اتهامات با اعمال ماده ۱۳۴ و تجمیع جرائم کاهش می یافت ولی در دادنامه بدوی و همچنین تجدیدنظر به این مسئله اشاره ای نشد و صرفا بخش تشدید مجازات (یک و نیم برابر کردن مجازات هر اتهام) درباره آرش صادقی و گلرخ ابراهیمی انجام شد.
آرش صادقی، بهنام موسیوند و نوید کامران پیش از این پرونده نیز سابقه بازداشت و زندانی شدن داشته اند.
بهنام موسیوند نیز پیش از این به دو سال حبس تعلیقی و آرش صادقی به چهار سال حبس تعلیقی محکوم شده بودند که این احکام با قطعی شدن حکم جدید لازم الاجرا شد.
از متهمان این پرونده آرش صادقی در ۱۸ خردادماه سال جاری جهت تحمل ۱۹ سال حبس تعزیری بازداشت شده بود و بهنام موسیوند نیز روز دوشنبه ۲۴ خرداد جهت اجرای حکم حبس خود را به زندان اوین معرفی کرد.

فرنت لاین دفندرز خواستار لغو احکام فعالین حقوق بشر در ایران شد

 

فرنت لاین دفندرز خواستار لغو احکام فعالین حقوق بشر در ایران شد


 فرنت لاین دفندرز، سازمان بین المللی حمایت از مدافعان حقوق بشر با ابراز نگرانی های جداگانه از احکام سعید شیرزاد، امیر (علی) امیرقلی، شاپور احسانی و هم‌چنین جعفر عظیم زاده، نرگس محمدی و آتنا دائمی فعالین حقوق کودکان، کارگری و حقوق بشر در ایران، خواستار اقدام فوری و لغو احکام حبس صادره برای آنان شد.

ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سازمان بین المللی حمایت از مدافعان حقوق بشر، فرنت لاین دفندرز، یادآور شد در سال ۲۰۱۳ و ریاست جمهوری حسن روحانی که با آزادی عده ای از زندانیان سیاسی و عقیدتی همراه بود، امیدی برای اصلاحات سیاسی در ایران زنده شد. با این حال، نقض حقوق آزادی بیان، تشکل، تجمع مسالمت آمیز و فعالیت های مدافعان حقوق بشر هم‌چنان ادامه دارد.
این سازمان مدافعان حقوق بشر، در بیانیه های خود تاکید کرد: “مدافعان حقوق بشر و روزنامه نگاران ایرانی بازداشت، زندانی و در دادگاه های ناعادلانه محاکمه می شوند. این فعالین همچنان پیغام های تهدید به مرگ دریافت کرده و به طور خودسرانه بازداشت شده و از تودیع وثیقه آنان ممانعت بعمل می آید. بعلاوه، تحت نظارت سیستماتیک قرار داشته و خانواده های آنان مورد هدف قرار می گیرند. در بازداشت با آنان رفتار نامناسب شده و در سلول انفرادی نگهداری می شوند، از ملاقات با خانواده و دسترسی به امکانات پزشکی محروم بوده و تحت فشار مجبور به اعتراف اتهامات شان هستند.”
در این بیانیه‌ها، جزئیات فعالیت، اتهامات، پرونده و نحوه برگزاری دادگاه سعید شیرزاد، امیر (علی) امیرقلی و آتنا دائمی فعالین حقوق کودکان و هم‌چنین شاپور احسانی و جعفر عظیم‌زاده، فعالین حقوق کارگری و نرگس محمدی فعال حقوق بشر ذکر شده است.
در پایان، فرنت لاین دفندرز از حکومت ایران می‌خواهد در گام نخست فورا اتهامات و احکام حبس این فعالین را لغو کرده، در قدم بعدی تضمین کند که فعالین مدافع حقوق بشر بدون هیچ ترس و مزاحمتی قادر به انجام فعالیت های قانونی حقوق بشری خود هستند.

جواني كه بعد از بيكار شدن به سمت باند هاي مواد مخدر كشيده شد و در اخر حكم اعدام .....

جواني كه بعد از بيكار شدن به سمت باند هاي مواد مخدر كشيده شد و در اخر حكم اعدام .....

سر گذشت مرتضي اميني يكي از جواناني كه به دام باند قاچاق مواد مخدر كشيده شد، او اخرين فرزند خانواده بود و در نهايت كه نتوانست به تحصيل ادامه بدهد براي كمك به خانواده از سن كم شروع به كار كرد بعد از چند سال با شرايط بد اقتصادي از كار خود بيكار شد و مدتي نگذشت كه با صحبت هاي دوستان به ظاهر خوب به دامه فروشندگان مواد كشيده شد .!!
به خيال اين كه ره هزار ساله را يك شبه طي كرد ,ولي اين ها خيال هايي دروغ و از طرف دوستان خلاف كار خود بوده،
بعد از مدت كمي او با مقدار زيادي مواد دستگير شد و
در دادگاه به جرم حمل مواد به #اعدام محكوم شد.
مرتضي جواني كه هيچ سابقه ايي نداشته و اولين جرم او بوده ولي بدليل زياد بودن مقدار مواد مخدر (كه بيشتر از بي تجربه گي او و سادگي اين جوان ميشود حدس زد ) حكم در ديوان عالي تاييد ولحظه اخر حكم ابلاغ شد ، اعتراضات خانواده هيچ فايده ايي نداشت.!
از نظر حكومت جمهوري اسلامي #اعدام يك حكمي است الهي و اجراي ان باعث ريشه كن شدن جرايم ميشود.؟؟
سر انجام بعد از سه سال تحمل #زندان در سن ٣١ سالگي حكم اجرا و مرتضي اميني #اعدام شد.

#مرتضي_اميني در مدتي كه در زندان بود يكي از بهترين زندانياني بود كه به خاطر خوش رويي و صاف و صادقي مورد احترام همه زندانيان و حتي رئيس زندان بوده ولي تقاضاي عفو هيچ فايده ايي نكرد براي جواني كه فقط يكبار به دست به چنين عملي زده، !!

⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️

#مرتضي_اميني كسي است كه قرباني اين جامعه شد ،جامعه ايي كه با پاك كردن صورت مسئله خواستار بهتر شدن ان است.
ايا با #اعدام اين جوانان چقدر امار اين جرايم كم شد.؟
چرا حكومت به دنبال افراد اصلي و قاچاقچيان بزرگ مواد مخدر نيست.؟
كساني كه پشت پرده انتقال مواد هستند چرا هيچ وقت دستگير نميشوند.؟
🔴#نه_به_اعدام
#حقوق_بشر

آخرین گزارش احمد شهید: انتقاد از اعدام ۴۰ نفر تنها در سه هفته

احمد شهید، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران در آخرین گزارش خود درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی گفته است که شمار اعدام‌ها از ابتدای ماه ژوییه سال جاری میلادی روندی افزایشی داشته و تنها در سه هفته اول این ماه، ۴۰ نفر به دار آویخته شده‌اند. جرم اغلب اعدام‌شدگان با جرایم مربوط به مواد مخدر ارتباط داشته است.

احمد شهید
احمد شهید

این در حالی‌ست که در تازه‌ترین اعدام‌های گروهی در ایران، ۱۴ نفر در زندان قزلحصار به دار آویخته شده‌اند. جرم همه آن‌ها قاچاق و خرید و فروش مواد مخدر بوده است: اعدام همزمان ۱۴ زندانی در زندان قزلحصار
به گفته احمد شهید مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی قاچاق مواد مخدر را یک جرم جدی می‌دانند که برای مقابله با آن مجازات اعدام لازم و ضروری به شمار می‌رود.
در همین حال با وجود آن‌که در این گزارش به اجرا گذاشته شدن اعدام‌های متعدد و در مواردی اعدام در ملاء عام مورد انتقاد قرار گرفته اما تاکید شده است که در فاصله اول ژانویه سال ۲۰۱۶ تا سومین هفته ژوییه سال ۲۰۱۶، ۲۴۱ تا ۲۵۳ حکم اعدام در ایران به اجرا گذاشته شده که این تعداد اعدام در مقایسه با مدت مشابه سال قبل از آن کاهش چشمگیر و قابل توجهی داشته است. این مساله از دید گزارشگر پیشین سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران اتفاقی مثبت ارزیابی شده است.
او در عین حال یادآوری کرده که در سال ۲۰۱۵، دست‌کم ۹۶۶ مورد اعدام در ایران انجام شده که بالاترین میزان اعدام در جمهوری اسلامی در ربع قرن گذشته بوده است. شمار اعدام‌های سال گذشته میلادی در برخی گزارش‌ها ۱۰۵۴ مورد ذکر شده است: “چین، ایران، پاکستان و عربستان در صدر فهرست اعدام‌کنندگان”
در این گزارش همچنین شیوه عملکرد و نحوه برخورد دستگاه‌های قضایی و امنیتی ایران با روزنامه‌نگاران، فعالان رسانه‌ای، شهروندان دوتابعیتی، فعالان سیاسی و اجتماعی و کارگران مورد انتقاد قرار گرفته و از جمهوری اسلامی خواسته شده است تا اجرای مجازات‌های بی‌رحمانه و تحقیرآمیز همچون قطع اعضای بدن، شلاق زدن و  … را که گاهی در ملاء عام انجام می‌شوند متوقف کند.
وضعیت آزادی بیان و ایجاد موانع مختلف بر سر راه فعالیت تشکل‌های مدنی و صنفی از دیگر موارد مورد اشاره احمد شهید در آخرین گزارشش از وضعیت حقوق بشر در ایران هستند. او با اشاره به عملکرد دستگاه‌های حکومتی ایران در زمینه تامین و تهدید حق آزادی بیان و عقیده، حق آزادی تشکل و تجمع، حقوق زنان و کودکان و حقوق اقلیت‌های قومی و مذهبی، از شرایط موجود انتقاد کرده است.
احمد شهید یادآوری کرده که از آغاز سال ۲۰۱۶ تا پایان ماه ژوییه، در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران ۲۳ نامه به مقام‌های جمهوری اسلامی نوشته است.
با انتشار آخرین گزارش احمد شهید به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، عاصمه جهانگیر، فعال پاکستانی حقوق بشر که به عنوان جایگزین احمد شهید معرفی شده است، ماموریت او را ادامه می‌دهد.
شورای حقوق بشر سازمان ملل در سال ٢٠١١ احمد شهید، وزیر خارجه پیشین مالدیو را به عنوان گزارشگر ویژه این سازمان در امور حقوق بشر ایران انتخاب کرد.
او برای ارائه گزارش‌ از ایران بارها درخواست سفر خود را با مقام‌های جمهوری اسلامی در میان گذاشت اما در طول پنج سال گذشته این درخواست‌ها به جایی نرسیدند.

به این ترتیب او با استفاده از منابع خارج از ایران و با تکیه بر گفت‌و‌گو با فعالان سیاسی، روزنامه‌نگاران و قربانیان خشونت‌های سیاسی و نزدیکان و وابستگان آن‌ها، گزارش‌های دوره‌ای خود را از وضعیت حقوق بشر در ایران ارائه کرد.


جمهوری اسلامی به طور پیوسته اتهام نقض حقوق بشر را رد کرده است و طرح این موضوع را متاثر از انگیزه‌های سیاسی دانسته است. تهران در طول سال‌های گذشته هرگز مسئولیت احمد شهید را به رسمیت نشناخت و واکنش‌های تندی به گزارش‌های او نشان داد:
جواد لاریجانی: گزارش احمد شهید آبکی است
بر اساس این واکنش‌ها آن‌چه در جمهوری اسلامی نقض حقوق بشر خوانده می‌شود بر اساس قوانین حاکم است که برآمده از اسلام و غیر‌قابل تغییر عنوان می‌شوند.
اما این تنها طرف ایرانی نبوده که به گزارش‌های احمد شهید به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران انتقاد داشته است. شماری از فعالان مدنی هم که برای تحقق حقوق گروه‌های مختلف فعالیت می‌کنند، سهم گروه‌‌های خودشان را در گزارش‌های آقای شهید ناکافی می‌دانستند.
به عنوان نمونه یکی از انتقادها که به گزارش‌های احمد شهید از این زاویه مطرح می‌شود که او در طول دوران فعالیت خود کمتر به نقض حقوق دگرباشان جنسی در ایران می‌پرداخت، شاید به این دلیل که این موضوع را از جمله چالش‌هایی می‌‌دید که برخورد تند حکومت را به همراه داشت و او در تلاش بود تا در حد ممکن برای ایجاد روابط اثرگذار‌، از چنین چالش‌هایی پرهیز کند.
در نهایت اما امکان برقرار شدن رابطه اثر‌گذار مورد نظر در طول دوران فعالیت احمد شهید فراهم نشد.

دست‌کم ۱۰ زندانی در قزل حصار اعدام شدند/ اطلاعات و جزییات


صبح روز جاری دست‌کم ۱۰ زندانی از متهمان جرایم مواد مخدر در زندان قزلحصار کرج اعدام شدند. این اعدام پرشمار در حالی صورت گرفت که مقامات قضایی و نمایندگان مجلس در هفته های اخیر مکررا از طرح های خود برای کاهش یا توقف اعدام مجرمان مواد مخدر خبر داده بودند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح روز دوشنبه ۲۶ مهرماه ۹۵ گروهی از زندانیان که جمعیت آنان بین ۸ تا ۱۷ زندانی محکوم به اعدام تخمین زده می‌شد جهت اجرای حکم به سلول‌های انفرادی زندان قزلحصار کرج منتقل شدند.
بنابر گزارشات دریافتی، دست‌کم ۱۰ تن از این زندانیان منتقل شده که عمدتا از واحد ۲ زندان قزلحصار و زندان تهران بزرگ (زندان فشافویه)، با اتهامات مربوط به مواد مخدر بودند سحرگاه امروز در محوطه این زندان به دار آویخته شدند.
هویت و موقعیت نگهداری ۹ نفر از زندانیان اعدام شده که هرانا تاکنون موفق به احراز آن شده عبارت است از:
واحد دو زندان قرلحصار: حمید بابایی، پیمان سبلان، غلام پیرزاده، حمید نظری، عباس کرمی، گنجعلى چکه زاده گراوند و یک زندانی با نام خانوادگی زنجانی.
زندان تهران بزرگ (فشافویه): امین سبزی، یک زندانی با نام خشایار و نام خانوادگی نامشخص.
یکی از اعضای خانواده زندانیان در آستانه اعدام روز دوشنبه به این خبرگزاری گفته بود: “خانواده‌ها امروز برای ملاقات آخر فراخوانده شدند و این ملاقات انجام شد.” هرانا گزارشی تصویری از تجمع این خانواده‌ها در زندان قزلحصار برای ملاقات آخر را منتشر کرده بود.
این زندانیان عمدتا از روند دادرسی شفافی برخوردار نبودند و قوه قضاییه نیز در خصوص اجرای حکم و روند پرونده آنان تا این لحظه هیچ شفاف سازی نداشته است، بر اساس تحقیقات میدانی هرانا دست کم یکی از این زندانیان بصورت جدی از حق دادرسی عادلانه محروم مانده است. “حمید نظری” زندانی جوانی است که امروز اعدام شد.
حمید نظری؛ شاگرد درس‌خوان روستا
حمید نظری یکی از زندانیان اعدام شده در زندان قزلحصار با اتهام حمل و نگهداری مواد مخدر در کودکی از «شاگردان درس‌خوان» مدرسه بود. اما در ۱۳ سالگی به دلیل فوت پدر و فرزند ارشد خانواده بودن، مجبور به کارگری برای برآمدن ازپس هزینه زندگی خود و ۵ عضو دیگر خانواده‌اش شد.
hamid-nazari 
آقای نظری که به گفته همسایگان و دوستانش همیشه «دست خیر و کمک» برای اهل محل داشت، بعد از ازدواج صاحب پسری به نام محمد شد که معلول و دچار بیماری بود. وی پس از تحمل ۹ سال هزینه‌های گزاف پزشکی فرزندش با کارگری و عدم توانایی مالی برای ادامه، مجبور به پذیرش درخواست «نگهداری مواد مخدر در خانه‌اش در قبال دریافت ۱۰ میلیون تومان» شد.
یک منبع نزدیک به خانواده نظری در مورد پرونده این زندانی به گزارشگر هرانا توضیح داد: “حمید هیچ‌گاه در دادگاه اتهامش را نپذیرفت، از اول در جریان بازپرسی تا دادگاه حرفش همان بود که به خاطر ۱۰ میلیون تومان آن را به امانت نگهداری کرده و مواد برای شخص دیگری بوده است. وکیل هم نداشت. تنها یک وکیل پرونده را دید و برای قبول وکالت پول زیادی درخواست کرد که خانواده وی توان مالی پرداخت آن‌را نداشتند.”
منابع مطلع به هرانا گفتند آقای نظری در حالی اعدام شد که آخرین خواست او که مقداری آب یا نوشیدنی برای رفع تشنگی بود در اختیارش قرار نگرفت.

دو فعال کارگری در ایران به ۲۲ سال حبس محکوم شدند



#جعفر_عظیم‌زاده و #شاپور_احسانی‌راد، دبیر و عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران، هر كدام به ۱۱ سال حبس محکوم شدند.  

وکیل دو فعال کارگری در ایران روز شنبه ۲۴ مهر ماه از محکومیت یازده سال حبس برای هر یک از آنها خبر داد.
محمد علی جداری فروغی به خبرگزاری ایلنا گفت، دادگاه انقلاب اسلامی ساوه جعفر عظیم زاده و شاپور احسانی راد را هر کدام به یازده سال حبس محکوم کرده است.
وی همچنین گفت «هریک از موکلین به ده سال حبس بابت ایجاد تشکل کارگری اتحادیه آزاد کارگران ایران و یک سال نیز بابت تبلیغ علیه نظام محکوم شده‌اند.»
به گفته جداری فروغی، پرونده دیگری برای موکلان او بابت اتهاماتی از قبیل تشویش اذهان عمومی در شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ ساوه در جریان رسیدگی است.
این احکام در حالی صادر شده است که آقای عظیم زاده در اسفندماه سال ۱۳۹۳ از سوی دادگاه انقلاب به ۶ سال حبس و ۲ سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و رسانه‌ها محکوم شده بود.
این فعال کارگری که رئیس هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگری ایران است، خواستار «اعاده دادرسی» و رسیدگی مجدد به پرونده‌ خود شده بود و برای تحقق این خواسته در اردیبهشت گذشته دست به اعتصاب غذا زده بود.