.
ياد وطن
نگــــهت باد صبا ميــــدهدم بـــوی وطـن
چهره دلکش گل برده مــــرا سوی وطن
هوس باغ و گل و بلبل بسـتان چـــــه کنم
من که دارم هوس دلبر خــــوشروی وطن
همنوايی کنم از شـــوق به مــــرغان چمن
چون منم عاشق و شيدا و سخنگوی وطن
گر به مستی به برم نيست می و باده ببين
ساغــــر شــعـــر پر از باده و مينای وطن
«ظفرا» تازه نفس مـــی کنـــم از ياد وطن
زنده ام هر نفس از گلشن خوشبوی وطن
7/7/ 1359
نذیر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر